အိႏိၵယကို ေရာက္ခဲ့တယ္ အပုိင္း(၈)

အိႏၵိယလူထု ဆက္သြယ္ေရး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘဝ အမွတ္တရ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ မထြက္ခြာခင္ ေန႔ရက္မ်ား ကတည္းက နယူးေဒလီၿမိဳ႕ရွိ နာမည္ႀကီး တကၠသိုလ္တြင္ သတင္းပညာရပ္မ်ား သင္ၾကားခြင့္ရမည္ ဟူေသာ အသိက ကြၽန္မ၏ စိတ္အစဥ္ကို လႈံ႕ေဆာ္ရင္း တက္ၾကြေနခဲ့မိသည္။ အိႏၵိယ လူထုဆက္သြယ္ေရး တကၠသိုလ္ Indian Institute of Mass Communication ႀကီး၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကို Web Site မ်ားအတြင္းမွ စိတ္ဝင္တစား ရွာေဖြကာ ႀကိဳတင္ေလ့လာ ၾကည့္႐ႈမိခဲ့ေသးသည္။

ထိုစဥ္အခ်ိန္က ခမ္းနားလွေသာ ေက်ာင္းပရဝုဏ္အတြင္းႏွင့္ စာသင္ခန္းအခ်ဳိ႕၏ ပံုရိပ္မ်ားက ကြၽန္မ၏ အျမင္အာ႐ံုအတြင္း၌ ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ အေပၚယံသာျဖစ္ခဲ့ေသာ္ လည္း I.I.M.C တကၠသိုလ္အတြင္းသို႔ စတင္ေျခခ်မိခဲ့သည့္ေန႔ရက္မွစတင္ ၿပီး သင္တန္းၿပီးဆံုးခ်ိန္အထိ ကာလမ်ားတြင္မူ သတင္းပညာရပ္ႏွင့္ပတ္သက္ သည္မ်ားကို လက္ေတြ႕က်က်သိရွိခြင့္ရခဲ့ျခင္းအထြက္ အဖိုးတန္ေန႔စြဲမ်ားဟု တင္စားရေပမည္။ အိႏၵိယလူထုဆက္သြယ္ေရးတကၠသိုလ္ (I.I.M.C) သို႔ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ မ်ားအတြင္း ေန႔စဥ္ နံနက္(၉)နာရီခြဲမွ ညေန(၅)နာရီအထိ သတင္းပညာရပ္ မ်ား သင္ယူရန္သြားေရာက္ခဲ့ၾကရသည့္ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ကြၽန္မအတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာအမွတ္တရေန႔ရက္မ်ားျဖစ္ခဲ့ရသည္။ (I.I.M.C) တကၠသိုလ္သည္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္တြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအသြင္ျဖင့္ ရပ္တည္ေနေသာ တကၠသိုလ္ႀကီးျဖစ္ကာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ လူထုဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားေပးေနေၾကာင္းသိရသည္။ ထုိ႔အျပင္ ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ သက္ဆိုင္ ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားသင္ၾကားျခင္း၊ သုေတသနျပဳျခင္းမ်ားအတြက္ အသံုးျပဳ ႏိုင္သလို သတင္းပညာရပ္အသီးသီးအတြက္ က႑ခြဲမ်ားစြာကိုသင္ၾကားပို႔ခ် ေပးေနေသာ တကၠသိုလ္ႀကီးလည္းျဖစ္ေပသည္။ အိႏၵိယအစိုးရကိုယ္တိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အိႏၵိယလူထုဆက္သြယ္ ေရးတကၠသိုလ္ႀကီးမွာ အိႏၵိယသမၼတကိုယ္တိုင္ I.I.M.C Executive Council အတြင္း၌ သဘာပတိအျဖစ္ဦးေဆာင္ပါဝင္ေနခဲ့သလို မ်ားစြာေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ကိုလည္း အစိုးရမွပင္ တရားဝင္ခန္႔အပ္ကာ ပါဝင္ေစခဲ့သည္ဟုသိရွိရသည္။ I.I.M.C တကၠသိုလ္ရွိသင္တန္းအစီအစဥ္မ်ားအား Group A ႏွင့္ Group B ဟု ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားၿပီး အိႏၵိယျပန္ၾကားေရးဌာနမွ အရာရွိမ်ား AIR ႏွင့္ Doordarshan အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ အရာရွိမ်ားအတြက္ အသံလႊင့္ မီဒီယာျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကိုလည္း သီးသန္႔သင္ၾကားပို႔ခ်လမ္းၫႊန္ေပးေနေၾကာင္း သိရသည္။ အဆိုပါသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မ်ားတြင္ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ သတင္းပညာရပ္အထူးျပဳသင္တန္း ဟိႏၵဴဘာသာျဖင့္ သတင္းပညာရပ္အထူးျပဳသင္တန္းေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္း၊ ျပည္သူ႕ဆက္ဆံေရး သင္တန္း၊ ေရဒီယုိႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းပညာရပ္မ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးေနေၾကာင္းသိရွိေလ့လာခဲ့ရေသးသည္။ ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕ တက္ေရာက္ပညာသင္ယူခြင့္ရရွိခဲ့ေသာ အိႏၵိယလူထုဆက္သြယ္ေရးတကၠသိုလ္ I.I.M.C ႀကီးအတြင္း၌ ရွားရွားပါးပါး ျမန္မာေက်ာင္းသားတစ္ဦးႏွင့္ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးကိုလည္း အမွတ္မထင္ ဆံုေတြ႕ ခဲ့ၾကရၿပီး Development Journalism သင္တန္းအတြက္ Diploma Course အျဖစ္(၄)လသင္တန္းလာတက္ေနၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရေပသည္။ တိုင္းတစ္ပါးတြင္ ကိုယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအခ်င္းခ်င္း ဆံုေတြ႕ရင္းႏွီးမႈ မွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ထက္သန္သူမ်ားအတြက္ ဝမ္းပန္းတသာခံစားခ်က္မ်ား ေပၚေပါက္ၾကရမည္ဟု ကြၽန္မယံုၾကည္မိသည့္အထိုက္အေလ်ာက္၊ သင္တန္း သားကိုÓာဏ္မ်ဳိးထြန္းႏွင့္ သင္တန္းသူ မသႏၲာဝင္းတို႔မွာလည္း ကြၽန္မနည္းတူ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ဳိးေပၚေပါက္ခဲ့ၾကမည္ဟုယံုၾကည္မိခဲ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုÓာဏ္မ်ဳိးထြန္းႏွင့္ မသႏၲာဝင္းတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ၾသဂုတ္လမွ ႏိုဝင္ဘာလအထိ(၄)လတာသင္တန္းအတြက္ တိုင္းတစ္ပါးမွ သင္တန္းသားမ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္သာ ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ေျပာဆို ေနၾကရျခင္းေၾကာင့္ပင္။ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕သားမ်ားအတြက္ သင္တန္း၏ပထမဆံုးေန႔ရက္ တြင္ Inauguration အခမ္းအနားျပဳလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သတင္းအေျခခံသေဘာ တရားမ်ား (Basic News Concepts) အေၾကာင္းကို ဆရာမဟုမ္ကာရက္ရွီ (Ms.Humra Qureshi) မွ စတင္သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့ၿပီး မနက္ပိုင္းတြင္က်င္းပ ခဲ့ေသာသင္တန္းဖြင့္ပြဲအေၾကာင္းကို ဆရာရွရီဂိုပါးလ္မစ္စရာ (Mr.Shri Gopal Misra) မွ လက္ေတြ႕သတင္းေရးခိုင္းလိုက္ေသာအခါ ခ်မ္းစိမ့္လွသည့္ Air Con ခန္းမႀကီးအတြင္းမွ ကြၽန္မခ်က္ခ်င္းေခြၽးျပန္သြားခဲ့ရေလ၏။ ဒါတင္မက ေသး၊ ကြၽန္မ၏ႏွလံုးခုန္သံမွာ ''အိႏိၵယ႐ိုးရာဘုရားပြဲလွည့္လည္ေနသည့္သံစဥ္ အလား''ထင္မွားဖြယ္ရာ က်ယ္ေလာင္ျမည္ဟီးသြားခဲ့ရေလသည္။ အဘယ္ အတြက္ေၾကာင့္မ်ား ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ရျခင္းကို ဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္မိသည့္ အခါ ျမန္မာမီဒီယာလုပ္ငန္းတြင္ရပ္တည္ေနေသာ ကြၽန္မအတြက္ အေလ့ အက်င့္ႏွင့္ေရးေလ့ေရးထမရွိသည့္ အဂၤလိပ္သတင္းေရးသားနည္းပံုစံေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သင္တန္းခန္းမအတြင္းရွိ အျခားေသာအဖြဲ႕ဝင္မ်ားကိုလည္း စိတ္ဝင္တစား အကဲခတ္ၾကည့္႐ႈမိသည့္အခါ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း လက္တန္းခ်ေရးေနသူမ်ား ရွိသလို Dictionary လွန္ၿပီး စကားလံုးရွာေဖြေနသူမ်ား၊ Recorder အတြင္းမွ အသံဖိုင္မ်ားကို ျပန္လည္နားေထာင္ရင္း သတင္းေရးသားရန္ျပင္ဆင္ေနသူ မ်ားကိုလည္း ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ က်န္သည္မွာလည္း သဘာဝက်ေသာ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားပင္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားနည္းတူ ကိုယ္လည္း ျဖစ္ေအာင္ေရးႏိုင္ရမည္ဟူေသာ စိတ္ဓာတ္ကိုေမြးျမဴၿပီး အခ်ိန္တိုေလးအတြင္း သာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိခဲ့ေသာ အိႏၵိယလူထုဆက္သြယ္ေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ဘဝကို Electronic Dictionary အားကိုးျဖင့္တစ္ဖံု၊ ကူညီေဖးမသင္ျပခဲ့သူမ်ား၏ ေစတနာလမ္းၫႊန္မႈမ်ားျဖင့္တစ္မ်ဳိး ႐ိုးရွင္းစြာျဖတ္သန္းခဲ့မိသည္။ Special Course သင္တန္း၏ ပထမဦးဆံုးေန႔ရက္တစ္ရက္တည္းမွာပင္ သင္တန္းဆရာ သံုးဦး၏ ပညာရပ္မ်ားကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းရရွိခဲ့ၾကၿပီး 'မီဒီယာအမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ သတင္းေရးပံု၊ နည္းမ်ဳိးစံု (Writing For Different Media) ''ပညာရပ္ကို ေဒါက္တာဟီမန္႔ဂ်ဳိရွီ (Dr.Hemant Joshi) မွ သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီးသည္ႏွင့္ I.I.M.C ေက်ာင္းသူဘဝကို တစ္ရက္တာၿပီးဆံုးသြားေစခဲ့သည္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာေန႔ရက္မ်ားစြာတြင္ အေတြ႕အႀကံဳ သစ္မ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည့္ ေန႔ရက္မ်ားရွိသလို အသည္းတထိတ္ ထိတ္၊ ရင္တစ္ဖိုဖိုျဖင့္ ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားစြာလည္းရွိခဲ့ ေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ (၂ဝ၁ဝ)ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ(၂ဝ)ရက္ ေန႔ထုတ္ The Hindustin Times သတင္းစာ၏ ေခါင္းႀကီးပိုင္းသတင္းတြင္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၏ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ထိုင္ဝမ္လူမ်ဳိးခရီးသြားဧည့္သည္ ႏွစ္ဦး ေသနတ္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေၾကာင္းကို သတင္းဓာတ္ပံုႏွင့္အတူ ေရးသား ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းအတြက္ ေနရာတိုင္းတြင္လံုၿခံဳေရးမ်ားပိုမိုတင္းၾကပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ အဆိုပါျဖစ္စဥ္မွာလည္း (၂ဝဝ၈)ခုႏွစ္ကာလက မြန္ဘိုင္းၿမိဳ႕ရွိ တပ္ခ်္ဟိုတယ္တြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ႀကံခံခဲ့ရျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပါေမာကၡ ႀကီးေကအမ္ရွရီ ဗတ္စ္တာဗာ (Professor K.M Shrivastave) မွ ကြၽန္မတို႔ အား သြားသတိ၊ လာသတိ၊ ရွိေစရန္က႐ုဏာစိတ္ျဖင့္ သတိေပးေျပာၾကားခဲ့ သျဖင့္ သိရွိခဲ့ၾကရသည္။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔မွာ ေက်ာင္းကားေပၚ စတက္စဥ္ကတည္းက ေက်ာင္းေရာက္ခ်ိန္အထိ ဘုရားစာရြတ္သံမ်ားျဖင့္သာ နယူးေဒလီၿမိဳ႕တြင္း၌ သြားလာခဲ့ၾကရသည္မွာလည္း ျပန္ေတြးမိတုိင္းၿပံဳးခ်င္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။ ျမင္သာျမင္မၾကင္ရက္သည့္ အင္တာနက္ ကြၽန္မတို႔တည္းခိုရာ Crowne Plaza Hotel ႀကီးမွ I.I.M.C ေက်ာင္းသို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ နာရီဝက္သာသာသြားေရာက္ၾကရၿပီး သင္တန္းခ်ိန္မစတင္မီ အခ်ိန္(၁)နာရီသတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္ Computer Room အတြင္း၌ အင္တာနက္ အခမဲ့အသံုးျပဳခြင့္ေပးထားသျဖင့္ ကြၽန္မတို႔အားလံုးစိတ္အေမာမ်ား ေျပေပ်ာက္ ခဲ့ၾကရေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တည္းခိုရာၾကယ္(၅)ပြင့္ အဆင့္ရွိ ဟိုတယ္ႀကီး၌ အင္တာနက္အသံုးျပဳခမွာ တစ္နာရီလွ်င္႐ူပီး(၂၅ဝ)ႏႈန္း (ျမန္မာ က်ပ္ေငြငါးေထာင္)က်သင့္ေနျခင္းေၾကာင့္အသံုးျပဳႏိုင္သူ နည္းပါးလွေပ သည္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕အတြင္းရွိ အင္တာနက္ဆိုင္မ်ားတြင္မူ၊တစ္နာရီ အသံုးျပဳခႏႈန္း ထားအတြက္ ႐ူပီး(၁ဝ)ဟု တရားဝင္ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ ေယာက္မွ်ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပတြင္ ၿမိဳ႕အတြင္းသို႔သီးသန္႔ထြက္ၿပီး အသံုးျပဳလို သည့္ဆႏၵမရွိခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ပင္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ အင္တာနက္လိုင္းမ်ားမွာ လြယ္ကူလ်င္ျမန္လြန္းလွၿပီး Wireless စနစ္ေကာင္း ေၾကာင့္ အသံုးျပဳလိုသည့္ Web Site မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာရွာေဖြ ဖတ္႐ႈႏိုင္ျခင္း၊ E.mail အသံုးျပဳရလြယ္ကူ ျခင္းႏွင့္ ျမန္ႏႈန္းျမင့္ Broad band အင္တာနက္ဆက္သြယ္မႈမ်ားကိုလည္းႏိုင္ငံ တစ္ဝန္းရွိ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေပါင္း(၂၂ဝဝဝ) ေက်ာ္အတြက္ခ်ိတ္ဆက္ တပ္ဆင္ေပးႏိုင္ေသာ အေနအထားတြင္ရွိ ေနခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အဓိက အခန္းက႑မ်ားတြင္အင္တာနက္ ဆက္ သြယ္ေရးကိုလည္း မည္သည့္အေၾကာင္း ႏွင့္မွ်ခ်န္ထား၍မရသည္မွာ ခိုင္မာလွ ေသာ အခ်က္အလက္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ ေကာင္းမ်ားႏွင့္အတူမၾကာမီေစ်းကြက္တင္ ေတာ့မည့္ေစ်းအေပါဆံုး အိႏၵိယ Laptop အေၾကာင္းကို သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့စဥ္ အခ်ိန္ကတည္းက စိတ္ဝင္တစားရွိေနခဲ့ ေသာ ကြၽန္မအတြက္ နယူးေဒလီၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာေတာ့ နီးစပ္ရာ Web Site မ်ားႏွင့္ Electronic ဆိုင္မ်ားအတြင္း၌ ရွာေဖြစံုစမ္းေလ့လာမႈမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့ေသး သည္။ (၂ဝ၁ဝ)ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လအတြင္းက AP သတင္းဌာန၏ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္ အတူအိႏၵိယလူသားအရင္းျမစ္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးဆိုင္ရာဝန္ႀကီး Kapil Sibal မွကိုင္ေဆာင္ျပသခဲ့သည့္ (၃၅)ေဒၚလာ တန္ဖိုးသာက်သင့္ေသာ အဆိုပါ Laptop မွာ Tablet PC အမ်ဳိးအစား၊ Computer Screen ကို လက္ျဖင့္ႏွိပ္ကာ အသံုးျပဳႏိုင္ၿပီး အင္တာနက္ခ်ိတ္ဆက္အသံုးျပဳၿပီးပါက ႐ုပ္ပံုမ်ားကိုပါ ပူးတြဲျမင္ ေတြ႕ႏိုင္ေသာ Video Chat အျဖစ္လည္း အသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့ဖူး သျဖင့္ကြၽန္မအထူးစိတ္ဝင္တစားရွိေနခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ အႏွံ႔အျပားတြင္ လတ္တေလာေရပန္းစားေနေသာ ipad (ကြၽန္မတို႔အေခၚ၊ ေက်ာက္သင္ပုန္း) ပံုစံမ်ဳိးျဖင့္အဆိုပါ Laptop အား ေနစြမ္းအင္ျဖင့္လည္း အသံုးျပဳႏိုင္မွာျဖစ္သလို Linux Software ကိုအေျခခံၿပီး အိႏၵိယနည္းပညာ သိပၸံႏွင့္ အိႏၵိယသိပၸံသုေတ သနအဖြဲ႕တို႔မွ ပူးေပါင္းထုတ္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ (၂ဝ၁၁)ခုႏွစ္ကာလေရာက္မွ အၿပီးအစီးထုတ္လုပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိခဲ့ရေလသည္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕သို႔ အခြင့္ႀကံဳခ်ိန္ေရာက္ရွိခိုက္ Laptop ဝယ္ယူသြားရန္ အားခဲလာသမွ်၊ (၂ဝ၁၁)ခုႏွစ္ေရာက္မွဟုသိရွိလိုက္ရေသာအခါ အားမ လိုအားမရျဖစ္ရင္း အဆိုပါ Laptop မ်ားကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးပညာတတ္ေရး၊ အစျပဳေဆာင္ရြက္မႈအရ ေစ်းႏႈန္းသက္သာစြာျဖင့္ ထုတ္လုပ္သြားဖုိ႔ ႀကံစည္ခဲ့သည့္ ပညာရွင္မ်ား၏ စိတ္ကူးကိုဂါရဝျပဳမိခဲ့ေသးသည္။

ဆုကဗ်ာ

 ဓာတ္ပံုဇင္မင္းေဆြႏွင့္ စည္သူႏိုင္