" လားရႈိးသိန္းေအာင္ႏွင့္ ေတြ ့ဆံုေမးျမန္းျခင္း "

0 comments

" လားရႈိးသိန္းေအာင္ ႏွင့္ Fancy journal မွေတြ ့ဆံုေမးျမန္းျခင္း " 
 Fancy journal အတြဲ (၁ ) ၊ အမွတ္ (၇ ) 

 လားရႈိးသိန္းေအာင္ ေခၚ Jimmy Jack ဟာ အေမတခုသားတခု၊ မုန္းမုန္းေမ့ေမ့၊ ႏႈတ္မဆက္နဲ႔၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ဧည့္သည္၊ ဘ၀သစၥာ စတဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ တခ်ိန္က ျမန္မာ့ စတူရီယုိ ေခတ္ဦးေလာကမွာ ေအာင္ျမင္မႈ မွတ္တုိင္တခု အခုိင္အမာ တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့ၿပီးမွ အႏုပညာေလာကကေန ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္သြားခဲ့သူပါ။ ဒါေပမယ့္ တေလာကေတာ့ အင္တာနက္ Youtube ေတြေပၚကတဆင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြၾကားမွာပါ အေတာ္ေလး ေရပန္းစား၊ ရုိက္ခတ္သြားခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီး (ဦးသိန္းစိန္) ဂုဏ္ျပဳသီခ်င္းကုိ ကုိယ္တုိင္ ေရးသား သီဆုိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြအၾကား လားရႈိးသိန္းေအာင္ဆုိတဲ့ နာမည္ တဖန္ ျပန္လည္ ႏုိးထလာျပန္ပါတယ္။ လားရႈိးသိန္းေအာင္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ေသသလား၊ ရွင္သလား၊ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ဆုိတဲ့အေပၚမွာလည္း တခ်ိန္က အယူအဆ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိေနခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ Texas ျပည္နယ္၊ Houston ၿမိဳ႕မွာ မိသားစုနဲ႔အတူ အေျခခ် ေနထုိင္ေနတဲ့ လားရႈိးသိန္းေအာင္ကုိ Fancy ဂ်ာနယ္က သီးသန္႔ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါတယ္။

 ေမး။ ပထမဆုံး ေမးခ်င္တာက ဦးဂ်င္မီ အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကေန ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္က ထြက္သြားတာပါလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ထြက္သြားတာပါလဲ။
 ေျဖ။ ၁၉၇၂ ခုနွစ္မွာ ေတာခိုသြားခဲ့တာ။ အဓိကေတာ္လွန္ေရးပါ၊ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ကို လက္မခံတာရယ္၊ စြန္႔စားခန္း ဝါသနာပါတာရယ္ေပါ့ေနာ္။

 ေမး။ အခု အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ Texas ျပည္နယ္မွာ အေျခခ် ေနထုိင္ေနတယ္ဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ကထြက္သြားကတည္းက အေမရိကန္ႏုိင္ငံကုိ တန္းသြားတာလား။
 ေျဖ။ ေတာထဲမွာ တနွစ္ေက်ာ္၊ ယိုးဒယားမွာ တနွစ္ေက်ာ္၊ ၿပီးေတာ့မွ အေမရိကန္နိုင္ငံ Texas ကိုေရာက္ခဲ႔တာပါ။

 ေမး။ ျပည္ပမွာေနတဲ့ကာလတေလွ်ာက္ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြကုိ ဆက္လုပ္ျဖစ္ပါသလား။ ဘာေတြမ်ား လုပ္ျဖစ္ပါသလဲ။
 ေျဖ။ US ကိုပထမဆံုးေရာက္ေတာ့ Night Club မွာသီခ်င္းဆိုျဖစ္တယ္ေလ၊ အိမ္ေထာင္ က်ျပီးမွ တျခားအလုပ္ဆက္လုပ္ပါတယ္။

 ေမး။ ျမန္မာျပည္မွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေရာ။
 ေျဖ။ အမိေျမကမိန္းကေလးေတြ စိမ္းကားေတာ့ အသဲကြဲ၊ အသဲကြဲမွဘဲ သီခ်င္းေတြက အသက္ဝင္လာတယ္ေပါ့ေနာ္။ 

ေမး။ ဒီေန႔ေခတ္အထိ ဦးဂ်င္မီရဲ႕ သီခ်င္းေတြကုိ ေနာက္တက္လာတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြ ျပန္ဆုိေနၾကတဲ့အေပၚမွာေရာ ဘယ္လုိျမင္လဲ။ အထူးသျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မရုိးႏုိင္တဲ့ “အေမတခု သားတခု” လုိ သီခ်င္းမ်ဳိးေပါ့။ ဒီသီခ်င္းကုိ ျပန္ဆုိတုိင္းလဲ ေအာင္ျမင္ေနတာကုိ ေတြ႔ရလုိ႔ပါ။
 ေျဖ။ က်ေနာ္သီခ်င္းတပုဒ္တင္လိုက္ၿပီဆိုရင္ အားလံုးအတြက္ပါ။ သူတို႔ဆိုေလ ပိုေကာင္းေလေပါ့။ မွဴပိုင္ရယ္လို႔ေတာ့ ခ်ဳပ္ျခယ္မထားပါဘူး။ ျပန္ဆိုတိုင္းေအာင္ျမင္တယ္ဆို ေတာ့ဝမ္းသာစရာဘဲေလ။

 ေမး။ သီခ်င္းေတြကုိ ဦးဂ်င္မီ ကုိယ္တုိင္ေရးေလ့ရွိလား။ သီခ်င္းေတြကုိ ဘယ္လုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲ။
 ေျဖ။ က်ေနာ့သီခ်င္းေတြက က်ေနာ့ဘဝဇါတ္လမ္း ပံုရိပ္ေတြပါ။ ကိုယ္တိုင္ေရးျပီး ဆိုတယ္ဆိုေတာ့ ပိုအသက္ဝင္တယ္ေပါ့ေနာ္။ တခ်ိန္ကအခ်စ္သီခ်င္းေလးေတြ ခံစားခ်က္ေလးေတြ၊ ခုတေလာ နိုင္ငံေရးနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ဘဲေလ။

 ေမး။ လက္ရွိ မိသားစုအေျခအေနေလးလဲ သိပါရေစ။ ဦးဂ်င္မီမွာ သားသမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါသလဲ။
 ေျဖ။ လက္ရွိမိသားစုက US မွာ၊ US ကပါ။ သားနွစ္ေယာက္၊ သမီးေလးတေယာက္ပါ။ အိမ္ေထာင္ေတာ့မက်ၾကေသးဘူး။ ခေလးေတြက လိမၼာတယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါး မလုပ္ၾကဘူး။ အေဖလိုဘဲေဆးလိပ္မေသာက္၊ အရက္မေသာက္ဘူး။ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ အေမရိကန္မေလးပါ။

 ေမး။ သားသမီးေတြထဲမွာေရာ ဦးဂ်င္မီလုိ ဂီတတုိ႔၊ အႏုပညာတုိ႔ဘက္ကုိ စိတ္၀င္စားသူေတြပါလား။
 ေျဖ။ သူတို႔ေတြအားလံုးအနုပညာဝါသနာအိုးေတြပါ။ ေမာင္နမေတြ အားတဲ့အခါ Rock, Heavy, Country စံုလို႔ပါဘဲ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။

 ေမး ဦးဂ်င္မီအေနနဲ႔ ျမန္မာ ျပန္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိလား။ ျပန္မယ္ဆုိ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ျပန္ျဖစ္မလဲ။
 ေျဖ။ US မွာ (၃၇) ၾကာေပမဲ႔ နိုင္ငံျခားသားအယူမခံေသးပါဘူး။ အမိေျမျပန္လာဘို႔ ဆိုတာလဲ ျပည္ဝင္ခြင့္ ေပးရင္ေတာ့လာျခင္တာေပါ့ဗ်ာ။ လာျဖစ္ရင္လဲ ေမေမ့ကို ကန္ေတာ့ဘို႔ပါဘဲ။ ေမေမက (၉၈) နွစ္ျပည့္ၿပီေလ။ 

 ေမး။ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြ ဆက္လုပ္ျဖစ္မလား။ ျမန္မာျပည္မွာ တျခား လုပ္ခ်င္တဲ့၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ဳိးေရာ ရွိပါသလား။
 ေျဖ။ အနုပညာခ်စ္ျမတ္နိုးသူဆိုေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူးေလ။ လူမွဳေရးကေတာ့ တိုင္းျပည္ကတာဝန္ေပးမယ္ဆိုရင္ အခေက်းမယူဘဲ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မွာပါ။ ေမး။ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ျမန္ဆန္စြာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ဂီတေလာကအေပၚမွာ ဦးဂ်င္မီရဲ႕အျမင္ေလးလဲ ေျပာျပပါဦ။ ေျဖ။ ေခတ္နဲ႔အလိုက္ဆိုသလို ေျပာင္းလာမွေတာ့ လက္ခံရမွာေပါ့ဗ်ာ။

 ေမး။ ဂီတနဲ႔ အႏုပညာအေပၚ ဦးျဖတ္သန္းလာတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြအရ ဦးရဲ႕ခံစားခ်က္၊ အျမင္ေလးေတြလည္း သိပါရေစ။
 ေျဖ။ က်ေနာ္ကေလ စားပြဲတလံုးမွာထိုင္ၿပီး သီခ်င္းေရးမယ္ဆိုရင္ မရတာအမွန္ဘဲ။ Feeling ဝင္ရင္ဝင္သလို (၅) မိနစ္ (၁၀) မိနစ္အတြင္း စာသားေရာ သံစဥ္ပါရတယ္။ ခံစားခ်က္အေတြ႔ အၾကံဳေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ 

 ေမး။ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး ေျပာင္းလဲမႈေတြအေပၚ ဦးဂ်င္မီရဲ႕ အျမင္ဘယ္ ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
 ေျဖ။ နိုင္ငံအေျပာင္းလႊဲကေတာ့ လမ္းမွန္ေပၚေရာက္ေနျပီဘဲ။ က်ေနာ္တို႔အားလံုးက ယံုၾကည္စိတ္ခ်ၿပီး ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကဘို႔လိုတယ္။ ဒီအေျဖေလးေတြနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္။ ေအာ္. . . . . . ဒါနဲ႔ . . . . . . . ေျမအိုးထဲက ေရေအးေလး တခြက္ေလာက္။ ေက်းဇူးပါ၊ မဂၤလာပါခင္ဗ်ား။

 လားရႈိးသိန္းေအာင္ဟာ မၾကာခင္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ျပန္လာၿပီး ေက်းဇူးရွင္ ေမြးသမိခင္ႀကီးကုိ ဂါရ၀ျပဳရင္း သူခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြ ဆက္လုပ္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အခေၾကးေငြမယူဘဲ နယ္လွည့္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြအပါအ၀င္ တျခား လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကုိလည္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

 (စုိင္းခ်စ္)
 Fancy journal အတြဲ (၁ ) ၊ အမွတ္ (၇ )

ဦး၀င္းေဖႏွင့္အင္တာဗ်ဴး (Fancy Vol.1 No.6)

0 comments
ရုပ္ရွင္ ဒါရုိက္တာ အကယ္ဒမီ၀င္းေဖဟာ တခ်ိန္က ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကမွာအေအာင္ျမင္ဆုံး၊ လူႀကိဳက္အမ်ားဆုံး ဒါရုိက္တာ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိရင္မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ အေတြးအေခၚ အယူအဆ၊ ရုိက္ကြက္ႏွင့္ ဇာတ္ညႊန္း အသစ္အဆန္းေတြကုိ တီထြင္ ရုိက္ကူးႏုိင္ခဲ့သူတဦးလည္းျဖစ္လည္း အသိအမွတ္ျပဳခံရသူ တဦးပါ။



တျခား အႏုပညာနယ္ပယ္မွာလည္း အသိအမွတ္ျပဳခံရေလာက္ေအာင္ ေအာင္ျမင္မႈမွတ္တုိင္ေတြ စုိက္ထူႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ စြယ္စုံရ အႏုပညာရွင္တဦးရယ္လုိ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ၊ အႏုပညာအသုိင္း၀ုိင္းက ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားက ပညာရွင္ေတြကပါ အသိအမွတ္ျပဳခံထားရသူ တဦးပါ။

သူက ျမန္မာျပည္ကုိ မၾကာခင္ ရက္ပုိင္းအတြင္းျပန္လာၿပီး အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြကုိ ျပန္လုပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ Fancy Journal ကုိ
ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ စြယ္စုံ အႏုပညာရွင္ ဒါရုိက္ဦး၀င္းေဖရဲ႕ အနာဂတ္ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္းနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ အႏုပညာေလာကအေပၚ ဆရာ့ရဲ႕အျမင္ေတြကုိ စုိင္းခ်စ္က ေမးျမန္းထားပါတယ္။

ေမး။ ဒါရုိက္တာ အကယ္ဒမီ ၀င္းေဖ၊ မႏၱေလး ပန္ၾတာႏွင့္အက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး၀င္းေဖ၊ ဂီတပညာရွင္ ၀င္းေဖ၊ ပန္းခ်ီ ၀င္းေဖ၊ စာေရးဆရာ ၀င္းေဖ၊ ေရဒီယုိသတင္းဌာနေတြမွာ အသံလႊင့္တဲ့ ၀င္းေဖ။ ဒီလုိ ဘ၀မ်ဳိးစုံမွာ က်င္လည္ၿပီးေအာင္ျမင္မႈေတြ မ်ဳိးစုံရထားတဲ့ ဆရာဦး၀င္းေဖရဲ႕ ဘ၀ တေစ့တေစာင္းကုိေျပာျပေပးပါလား။

ေျဖ။ အဲဒါေတြက ဒီလုိရွိတယ္။ ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ ထင္ရွားတဲ့အေနနဲ႔သာလူေတြက ေျပာေနၾကတာ။ ရုပ္ရွင္ရုိက္တာတုိ႔၊ ပန္းခ်ီေရးတာတုိ႔၊ဂီတလုိက္စားတာတုိ႔၊ အဲဒီလုိ ေက်ာင္းအုပ္ေတြ လုပ္တာတုိ႔သာ ေျပာေနတာ။တကယ္တန္းက ဘ၀ Pattern ပဲ၊ သိပ္စုံတယ္။ဟုိးေက်ာက္စိမ္းတြင္းထဲလဲေရာက္သြားဖူးတယ္၊ အထည္လဲ ေရာင္းဖူးတယ္၊ စာေစာလဲထုတ္ဖူးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မုိးကုတ္မွာ ေက်ာက္၀ယ္ၿပီးေတာ့ ဟုိးနယ္ျခားလဲသြားေရာင္းဖူးတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘာေျပာခ်င္တာလဲဆုိေတာ့ ေမြးလာတဲ့ ဘ၀ကုိက ေနရာစုံကုိေလွ်ာက္သြား၊ ေလွ်ာက္ေရာက္ရတဲ့ ကံၾကမၼာမ်ဳိး ပါလာတယ္လုိ႔ကုိ ေျပာရမယ္။အဲဒီေတာ့ ဒီ Arts (အႏုပညာ) ေတြနဲ႔တင္ ပတ္သက္တာမဟုတ္ဘူး၊ ဒိျပင္ဟာလည္း
ေတာ္ေတာ္စုံတယ္။ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ဟုိဟာ ဒီဟာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ လုပ္ဖူးတယ္။အဲဒီေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ သဘာ၀ကုိက အဲဒီလုိ ျဖစ္လာပုံရတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ကာ Arts ေတြကုိ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ စာေပအႏုပညာ၊ ပန္းခ်ီအႏုပညာ၊ရုပ္ရွင္ အႏုပညာ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဂီတ အႏုပညာေပါ့ေလ၊ အဲဒီ အႏုပညာေတြကုိစိတ္၀င္စားၿပီးေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္၀င္စားတယ္။
အခုခ်ိန္အထိလဲ စိတ္၀င္စားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လုပ္တာလဲဆုိတာကုိ ုိယ့္ဟာကုိယ္ျပန္ေတြးဖူးတယ္။ ေနာက္လူထု ေဒၚအမာက ေမးလုိ႔လည္း ေျပာဖူးတယ္။ အဲဒါက
ဘာလဲလုိ႔ဆုိေတာ့ တခုခု တစ္ေနရာရာမွာ သူမ်ားလုပ္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္ေနတာတစ္ခုကုိ ဒါဘာလုပ္တာပါလိမ့္၊ ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္၊ ဘယ္လုပ္ရင္ျဖစ္မွာပါလိမ့္လုိ႔ စဥ္းစားတဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ သတင္းေထာက္ (Journalism) အလုပ္ဆုိရင္ ၀ါသနာကုိ မပါဘူး။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက လူထု ေဒၚအမာက ခ်စ္လုိ႔၊ကုိယ့္အေပၚ သံေယာဇဥ္ ႀကီးလြန္းလုိ႔ အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားေရးအယ္ဒီတာ ခန္႔ဖူးတယ္။ အလြန္ကုိ ထူးျခားတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ရတာ။ အဲဒီအယ္ဒီတာအလုပ္ကုိ ၆ လ၊ ၇ လပဲလုပ္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ၿပီ က်ေနာ္ ၀ါသနာမပါဘူးဆုိၿပီး ထြက္ကုိ ထြက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာဆက္လုပ္သလဲဆုိေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေရာက္လာေတာ့ ေရဒီယိုသတင္းေထာက္အလုပ္ကုိ ဆက္လုပ္တယ္။ ၀ါသနာ မပါေပမယ့္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္။အကုနလုံးေတာ့ မျဖစ္ဘူးေပါ့။ ျဖစ္သင့္သေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ကုိယ္သန္တဲ့ဖက္ပဲ ျဖစ္တာေပါ့။ တကယ္တန္း သတင္းပုိ႔ဖုိ႔အတြက္တုိ႔ဘာတုိ႔အတြက္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီလုိပဲ က်န္တဲ့ Arts ေတြမွာလဲ ဟုိ . . . .
အဂၤလိပ္စကားတခုလုိေပါ့၊ Jack of All Trade, Master of Noneဆုိတဲ့အတုိင္းပဲ၊ အကုန္လုပ္တယ္တဲ့၊ ဘာမွေတာ့ မတတ္ဘူးတဲ့။ တခ်ဳိ႕ကအန္ကယ့္ကုိ အဲဒီလုိ ေခၚၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ Maureen Aung Thwin တုိ႔လုိ အေမရိကန္တကၠသုိလ္အသုိင္း၀ုိင္းကလူေတြကက်ေတာ့ အန္ကယ့္အေၾကာင္းေရးလုိ႔ရွိရင္ Renaissance Man လုိ႔ေရးၾကတယ္။ Renaissance (အလယ္ေခတ္: ၁၄ ရာစုကေန ၁၇ ရာစုကုိ ဆုိလုိသည္)တုန္းက ဆုိရင္ လူေတြက ေရွးေခတ္ ျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထက္ကလုိ အထာရႆ ၁၈ရပ္သင္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိး ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီလုိ ေျပာခံရဘူးတယ္။ အတိအက်ဘာကုိဆုိလုိတယ္ေတာ့ အန္ကယ္လည္း မသိဘူး။
အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ကေတာ့ ၀ါသနာပါလုိ႔ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ၊တစ္စုံတစ္ရာေသာ အတုိင္းအတာထိ ျဖစ္ျဖစ္ေနတာလဲ အမွန္ပဲ။ တကယ္တန္းေတာ့အကုန္လုံး အစုံးစြန္ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေပါ့။ ပန္းခ်ီလဲ ကမ္းကုန္ေအာင္မတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဂီတလည္း အဲဒီလုိပဲ။ စာေပလည္း ထုိနည္း၄င္းပဲ။ဒါေပမယ့္ အန္ကယ္ယုံထားတာကလည္း ဘယ္သူမွလည္း ကမ္းကုန္ေအာင္ မတတ္ပါဘူး။ဒီပညာေတြက လုိက္ေလ က်ယ္ေလ ေလ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ခဲ့ဘူးတာေတြကေတာ့အမ်ားႀကီးလုိ႔ပဲ ခ်ဳံေျပာရမွာပဲ။

ေမး။ မႏၱေလး ပန္ၾတာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့အေျခအေနေလးေရာ ေျပာျပလုိ႔ရမလား အန္ကယ္။

ေျဖ။ တကယ္ေတာ့ မႏၱေလးေက်ာင္းက ပန္ၾတာေက်ာင္းမဟုတ္ဘူးကြ။ မႏၱေလးပန္ၾတာႏွင့္အကႏွင့္ ႏုပညာေက်ာင္းလုိ႔ ေခၚတယ္။ အဂၤလိပ္လုိဆုိ ပုိရွင္းတယ္State School of Fine Arts Music and Dancing လုိ႔ ေခၚတယ္။ ရန္ကုန္မွာသာပန္ၾတာေက်ာင္းရွိတယ္၊ ပန္းခ်ီ ပန္းပုေက်ာင္းဆုိၿပီး ႏွစ္ေက်ာင္း ရွိတာ။မႏၱေလးက်ေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္ေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းကုိေပါင္းထားတာ။ ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ ကလည္း ရန္ကုန္ႏွစ္ေက်ာင္းေပါင္းစာရွိတယ္။ ဆရာေတြလည္း အတူတူပဲ ႏွစ္ဆပဲ။ အဲဒီေတာ့ဆုိလုိခ်င္တာက မႏၱေလးေက်ာင္းအုပ္က ရန္ကုန္ေက်ာင္းႏွစ္ခုစာကုိ
အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ။ မႏၱေလးေက်ာင္းအုပ္တုိင္းက ေက်ာင္းအုပ္အလုပ္အတြက္အလုပ္ေလွ်ာက္ေတာ့လဲ ပန္းခ်ီပန္းပုအတြက္က သပ္သပ္၊ ပန္ၾတာအတြက္က သပ္သပ္ႏွစ္မ်ဳိး ေျဖၾကရတယ္။
အဲဒီေတာ့ ရန္ကုန္ေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းစာေပၚမွာေက်ာင္းအုပ္လုပ္ရတာ။ အဲဒါ ထူးျခားခ်က္ တခု။ က်န္တဲ့လူေတြ သိပ္မသိဘူး။
က်န္တဲ့သူေတြက ၀င္းေဖ ပန္ၾတာေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္လုပ္တယ္ေပါ့၊ အန္ကယ္လည္းဒီအတုိင္းပဲ ေျပာတာပဲ။ တကယ္ေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက ပန္းခ်ီ ပန္းပုနဲ႔မဟာဂီတေတြကုိ ေလ့လာထားေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ပဲ ေက်ာင္းအုပ္အခန္႔ခံရတယ္။
ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္တုန္းက အသက္ ၃၁ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ၃၁ ႏွစ္နဲ႔ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္တဲ့သူ ဒီေက်ာင္းအုပ္သမုိင္းေတြမွာ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။အကုန္လုံး ၅၀ ေက်ာ္မွ ျဖစ္ၾကတာ။

ေမး။ အန္ကယ့္အေနနဲ႔ အခုလုိ ဘက္ေပါင္းစုံထူးခၽြန္တဲ့ စြယ္စုံအႏုပညာရွင္တေယာက္ျဖစ္လာတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ၀ါသနာပါလုိက္စားလုိ႔လား၊ ပါရမီေၾကာင့္လား။

ေျဖ။ ေမြးရာပါလဲ ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကအန္ကယ္တုိ႔ အေဖက အန္ကယ္တုိ႔ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြအားလုံးကုိ ပန္းခ်ီနဲ႔ဂီတကုိ မသင္မေနရ သင္ခုိင္းတယ္။ အေဖက သူကုိယ္တုိင္းကလည္း အႏုပညာကုိ
လုိက္စားၿပီး တန္ဖုိးထားတဲ့သူတေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ သူတုိ႔ေခတ္က မႏၱေလးမွာအႏုပညာမတတ္ရင္၊ မလုိက္စားရင္ လူရာမ၀င္သလုိ ျဖစ္ေနတာကုိ။ လူကုန္တန္လုိ႔ေခၚတဲ့ လူတန္းစားေတြေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သားသမီးေတြကုိလည္း အႏုပညာအေၾကာင္း
အေဖက သိေစခ်င္တယ္။ သင္ယူေစခ်င္တယ္။
အတန္းပညာ ေလးတန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ ၀ါသနာမပါတဲ့သူေတြ၊စိတ္ညစ္ေနတဲ့သူေတြကုိ အေဖက ရပ္ခ်င္ရင္ ရပ္ခြင့္ျပဳတယ္။ အဲဒီမတုိင္ခင္တစ္တန္းကေန ေလးတန္းေလာက္အထိကေတာ့ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ သင္ကုိသင္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ အန္႔ကယ့္အေဖ ေက်းဇူးေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါတယ္။အန္ကယ္တုိ႔ ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ ဒီအႏုပညာအလုပ္ကုိ ဆက္လုပ္ေနတာအန္ကယ္တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ အေျခခံပဲ တတ္ၾကတယ္။
ေနာက္ထပ္ က်န္တာ သူတုိ႔ စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ဘူး။
အဲဒီေတာ့ ၿခံဳေျပာရရင္ေတာ့ ဖေအရုိက္သြင္းေပးလုိက္တဲ့Principles (အေျခခံအခ်က္ေတြ) အျပင္ အန္ကယ့္မွာ ေမြးရာပါ
ပါလာတာေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။

ေမး။ အန္ကယ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ / လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြထဲမွာဘယ္ဘက္ကုိ ပုိအားသန္ပါသလဲ။ ရုပ္ရွင္လား၊ ဂီတလား၊ ပန္းခ်ီလား၊ ဒါမွမဟုတ္အကုန္ တန္းတူသေဘာထားသလား။

ေျဖ။ အဲဒီလုိေတာ့ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေတာ့ မရွိဘူး။ အန္ကယ္ကဂီတလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂီပဲ။ ပန္းခ်ီ စိတ္၀င္စားတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းခ်ီပဲ။ရုပ္ရွင္ စိတ္၀င္စားတဲ့အခ်ိန္မွာ ရုပ္ရွင္ပဲ။ကုိယ္စိတ္၀င္စားေနတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အဲဒီေကာင္က First Priority
(ဦးစားေပးအဆင့္တစ္) ျဖစ္တာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာနဲ႔ဆုိင္တုန္းဆုိေတာ့ ကာလ ေဒသနဲ႔ဆုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္ဟာကုိ အႀကိဳက္ဆုံးပါ၊ ဘယ္ဟာကုိေတာ့ အရူးအမူးပဲ၊ဘယ္ဟာကုိေတာ့ အေတာ္ဆုံး အတတ္ဆုံးပါဆုိတာမ်ဳိး မရွိဘူး။ ဒါက ေသခ်ာတယ္။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း ခနခန စစ္ေဆးတယ္။ စစ္ေဆးတုိင္းလဲ အဲဒီလုိပဲ ေတြ႔ရတယ္။


ေမး။ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္က အကယ္ဒမီရတာပါလဲ။ ဘယ္ဇာတ္ကားနဲ႔ ရတာပါလဲ။

ေျဖ။ အန္ကယ့္ကုိေပးတာက ၁၉၈၁ ခုႏွစ္အတြက္ ေပးတာ။ ဇာတ္ကားက ႏွင္းဆီနီအိပ္မက္ဆုိတဲ့ ဇာတ္ကား။ အန္ကယ္က ရုပ္ရွင္ကုိ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွာ စရုိက္တယ္။ရွစ္ေနမွ အကယ္ဒမီရတယ္။ ၇၃ မွာ စရုိက္တဲ့ မၿပိဳသည့္မုိး ဆုိတဲ့ဇာတ္ကားကတည္းက အကယ္ဒမီေပးဖုိ႔ အေရြးခ်ယ္ခံရတယ္။ ေပးလဲ ေပးေတာ့မယ္လုိ႔အန္ကယ့္ကုိ အေၾကာင္းၾကားတဲ့သူကလည္း အေၾကာင္းၾကားတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒါပထမဆုံး ရုိက္တဲ့ကား။
ၿခံဳေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီ ပထမဆုံး ဇာတ္ကားကတည္းက အကယ္ဒမီရဖုိ႔အေရြးခ်ယ္ခံရေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မရခဲ့ဘူးေပါ့ေလ။ ဘာေၾကာင့္မရခဲ့သလဲဆုိတာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့ေလ။ ျပန္ေျပာလုိ႔လဲ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။


ေမး။ ျပည္ပမွာ ေနထိုင္ရတဲ့ အန္ကယ့္ဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳေတြလည္း ေျပာျပပါဦး။ႏုိင္ငံျခားကုိ ဘာေၾကာင့္ ထြက္သြားတာလဲ။


ေျဖ။ ျပည္ပကုိ ထြက္တယ္ဆုိတာက၊ ျပည္ပကုိ ထြက္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ထြက္လာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ မထြက္ခင္တုန္းက စာေရးဆရာအျဖစ္နဲ႔အန္ကယ္က၀တၳဳတုိေတြေပါင္းၿပီးေတာ့ ုတ္တဲ့ ေပါင္းခ်ဳပ္ကုိက ႏွစ္အုပ္ထြက္ၿပီးၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္အုပ္
ထြက္စရာျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ(အေမရိကန္ႏုိင္ငံ) အုိင္အုိ၀ါျပည္နယ္ (Iowa) တကၠသုိလ္မွာ ႏုိင္ငံတကာ စာေရးျခင္း အစီအစဥ္ဆုိၿပီး ရွိတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာေနၿပီး စာေရးဖုိ႔စာေရးဆရာေတြကုိ တႏွစ္မွာ သုံးလစီ ေခၚတယ္။ ႏုိင္ငံ ၂၅ ႏုိင္ငံက
တႏုိင္ငံတေယာက္ဖိတ္တယ္။ ဖိတ္တဲ့အထဲမွာ အန္ကယ္လည္း ရတယ္။ အဲဒီInternational Writing Program ကုိ ၃ လတက္ဖုိ႔ လာတာ။ ၃ ဆုိၿပီးအေမရိကန္ျပည္ကုိ ထြက္လာတာပဲ။

ေက်ာင္းမွာက စာေရးတာအျပင္ Seminar ေတြ ဘာေတြမွာလည္းစကားတက္ေျပာတာလုိ႔၊ Panel ထဲမွာ ပါၿပီး ေဆြးေႏြးတာတုိ႔ လုပ္ၾကရတယ္။စာေရးဆရာေတြပီပီ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးၾက၊ ေျပာၾကတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အေၾကာင္းေတြ လည္း ေျပာမိ ေရးမိတယ္။ အတုိခ်ဳံး ေျပာရရင္အဲဒီလုိ ေရးတာ ေျပာတာေတြေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္မရေတာ့ဘူး။
ျပန္လုိ႔မရေတာ့ အန္ကယ္လည္း မျပန္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ႏုိင္ငံျခားဆုိတာကုိ ၾကာရွည္သြားေနဖုိ႔ တသက္လုံး ဘယ္တုန္းကမွၾကာရွည္သြားေနဖုိ႔ အန္ကယ္ ၀ါသနာ မပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ဆႏၵမရွိဘူး။ကမၻာအရပ္ရပ္ ႏုိင္ငံတကာကုိ သြားခ်င္တယ္။ အလည္အျဖစ္ ခနပဲ သြားခ်င္တာ။သြားၿပီးရင္ ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာပဲ ကုိယ္ေနခ်င္တယ္။ ဒါ မူရင္းဆႏၵ။အခုခ်ိန္ထိလဲ ဒီဆႏၵပဲ ရွိတယ္။
ႏုိင္ငံတကာေရာက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ Pros and Cons ေပါ့၊ ေကာင္းတာေတြေရာ၊ဆုိးတာေတြေရာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ တယ္။ ေမးလည္း ေမးၾကတာပဲ။အေမရိကန္ျပည္ေရာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိထင္ပါသလဲတဲ့။ ကုိယ္က ေရာက္တာ
လပုိင္းေလး ရွိေသးေပမယ့္ အေမရိကန္ျပည္ဆုိတာက သိပ္ထင္ရွားတဲ့တုိင္းျပည္ႀကီးဆုိေတာ့ အဲဒီလုိ ေမးခြန္းမ်ဳိးေျဖဖုိ႔
ေတာ္ေတာ္လြယ္တဲ့ဟာပဲ။ အန္ကယ္ကေတာ့ ေျဖလုိက္တာပဲ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာအေကာင္းဆုံး၊ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆုံးဆုိတဲ့ Best ေတြလည္း အေမရိကန္ျပည္မွာရွိတာပဲလုိ႔။ အဆုိးဆုံး ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆုံးဆုိတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြလည္း
အေမရိကန္ျပည္မွာပဲ ရွိတာပါပဲလုိ႔။ အဲဒီလုိ ေျဖလုိက္တာပဲ။ အဲဒီေတာ့ရယ္ေမာေနၾကတာေပါ့။


ေမး။ အန္ကယ့္ကုိ ဒီကေန႔ RFA လႊတ္လပ္တဲ့ အာရွအသံ ရယ္လုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံက ပရိတ္သတ္ေတြ သိေနတဲ့ ေရဒီယုိ အသံလႊင့္ဌာနကုိ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူေတြထဲက တဦးအျဖစ္နဲ႔ ေျပာၾကတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေရာဟုတ္ပါသလား။

ေျဖ။ ဟုတ္တယ္။ အဲဒါ အမွန္ပဲ။ RFA ရဲ႕ ပထမဆုံး ဌာနမွဴးအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးစုိးသင္းကုိယ္တုိင္က အဲဒီမတုိင္ခင္က VOAအေမရိကန္အသံမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာ။ သတင္းလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ဘယ္ေလာက္မွေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူက အဂၤလိပ္စာတတ္တယ္၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းတတ္တယ္၊ ဆက္ဆံေရးေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းေထာက္လုပ္ငန္း ကေတာ့ သူလုိ ကုိယ္လုိပါပဲ။ အန္ကယ္တုိ႔ေလာက္ပါပဲ။ကုိသိန္းထုိက္ဦးက အတတ္ဆုံးေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက။ဦးစုိးသင္းက သူ႔ဟာသူ သံအရာရွိ ဘ၀ကေန VOA မွာ သြားလုပ္တယ္။ဘယ္ေလာက္မွေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အန္ကယ္ရယ္၊ ဦးစုိးသင္းရယ္၊ကုိသိန္းထုိက္ဦးရယ္ သုံးေယာက္ေပါ့ေလ။ စလုပ္ခဲ့ၾကတာ။ အခု RFA မွာ
သုံးေနတဲဲ့ တီးလုံးေတြ (Music) ဘာေတြဆုိတာ အန္ကယ္ပဲ ရွာၿပီးထဲ့ထားေပးခဲ့တာ။


ေမး။ အန္ကယ္ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ေ၀းကြာေနတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားပါၿပီလဲ။

ေျဖ။ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ ရွိသြားၿပီ။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္တယ္။



ေမး။ အန္ကယ္ ျမန္မာျပည္ျပန္မလား၊ ျပန္ရင္ေရာ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ျပန္ျဖစ္မလဲ။

ေျဖ။ ျပန္မွာ။ ျပန္ဖုိ႔ စီစဥ္ေနၿပီ။ ရက္ပုိင္းအတြင္းေလာက္ျဖစ္မွာေပါ့။ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေျခအေနက ကံေသ ကံမ ဘာမွ အတတ္ေျပာလုိ႔မရေသးေတာ့အၿပီးျပန္တယ္၊ မျပန္ဘူးဆုိၿပီး အတတ္ေျပာလုိ႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွပဲ ဟုိမွာ ေမးျမန္းၾကည့္မယ္၊အလုပ္လုပ္ၾကည့္မယ္။ အဆင္ေျပရင္လည္း ေျပသလုိေပါ့၊ မေျပရင္လည္း မေျပသလုိေပါ့။ ျပန္ထြက္ခ်င္လည္း ထြက္မွာေပါ့။ အထဲက အေျခအေနအေပၚမွာပဲမူတည္တယ္။



ေမး။ အခုျပန္တာကေရာ အန္ကယ့္သေဘာနဲ႔ အန္ကယ္ျပန္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္တစုံတဦးကဖိတ္လုိ႔ ျပန္တယ္ဆုိတာမ်ဳိးလားခင္ဗ်။


ေျဖ။ ျပန္တာကေတာ့ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ ကုိယ္ျပန္တာပဲ။ ဘယ္သူဖိတ္လုိ႔မွမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ဟာကုိ သံရုံးသြားေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္တာ။



ေမး။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ေရာ အန္ကယ္ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြဆက္လုပ္မလား၊ ဘာေတြလုပ္မယ္ စိတ္ကူးထားလဲ။


ေျဖ။ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကုိယ္တတ္တာအကုန္လုံးလုပ္မယ္။ စာလဲေရးမယ္၊ပန္းခ်ီလဲဆြဲမယ္၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညြန္းေရးလုိ႔ရလည္း ရုပ္ရွင္ရုိက္မယ္။အဆင္ေျပသလုိေပါ့။ ေျပဖုိ႔ကလည္း မ်ားပါတယ္။ အထဲမွာ ရွိတဲ့သူေတြကတုိက္တြန္းၾကတယ္။ အကုန္လုံး အရံသင့္ လုပ္ေပးပါ့မယ္တဲ့။ လက္တင္ၿပီးေတာ့လုပ္ပါတဲ့။ အန္ကယ္က ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ဘယ္ပစၥည္းမွ က်ဳပ္က လက္တင္ၿပီး
မလုပ္တတ္ဘူးလုိ႔။ အကုန္လုံး အစအဆုံး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ရတယ္လုိ႔၊အဲဒါမွ ေက်နပ္မႈရွိတယ္လုိ႔။ ဆုိလုိခ်င္တာကေတာ့ ရုပ္ရွင္ရုိက္ေတာ့မယ္ဆုိ၀တၳဳ၊ ဇာတ္ညြန္းေရးတာကအစ အန္ကယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ေရးတယ္။ ဒါရုိက္တာလည္းလုပ္တယ္။

အန္ကယ္က အစအဆုံး လုပ္ရမွ ေက်နပ္တာ။ မင္းသား မင္းသမီးကအစရုိက္ကြင္းထဲမွာပါတဲ့သူေတြ အားလုံးထက္လည္း အၿမဲတမ္း
အေစာႀကီးေရာက္ႏွင့္ၿပီး အေသးစိတ္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္တယ္။ သူမ်ားနဲ႔ဘာကုိမွ လြဲမထားတတ္ဘူး။ အန္ကယ္က အေစာႀကီးေရာက္ေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြလည္းေနာက္က်လုိ႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ အန္ကယ့္အေနနဲ႔လည္း ေစာေစာလာၾကကြာလုိ႔
ထူးၿပီးေတာ့ ေျပာစရမလုိဘူး။ အန္ကယ္က အလုပ္လုပ္ရင္ အဲဒီလုိ လုပ္တတ္တယ္။အန္ကယ္တုိ႔ ရုပ္ရွင္ရုိက္တာက သူမ်ားေတြ သိပ္မတူဘူး။ တခါတေလေျပာင္းျပန္သေဘာလုပ္ၿပီးကုိ ရုိက္ပစ္တာမ်ဳိးလဲ ရွိတယ္။ နဲနဲ ဆန္းတယ္လုိ႔ဆုိႏုိင္တာေပါ့။



ေမး။ ဒီကေန႔ အႏုပညာေလာကအေပၚ အန္ကယ့္အျမင္ေလးလဲ သိပါရေစ။

ေျဖ။ ဒီကေန႔ အႏုပညာေလာကအေပၚ ပထမအျမင္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အန္ကယ့္အေနနဲ႔ျမန္မာျပည္ အႏုပညာကုိ အဆက္မျပတ္ဘူး။ ပန္းခ်ီေလာကကုိလည္း မျပတ္ဘူး၊စာေပေလာကကုိလည္း မျပတ္ဘူး၊ ဗီြဒီယုိ ရုပ္ရွင္ေလာကကုိလည္း မျပတ္ဘူး။
ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အန္ကယ့္အမ်ဳိးေတြလုိ႔ကုိ တြက္ထားလုိပဲ။
ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊မေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အဆင့္အတန္း နိမ့္သည္ျဖစ္ေစ၊ ျမင့္သည္ျဖစ္ေစ ဒါေတြပါကုိ….. မပါဘူး။ အန္ကယ့္အမ်ဳိးေတြ၊ အန္ကယ့္ေသြးဆုိၿပီးေတာ့သံေယာဇဥ္နဲ႔ကုိ ၾကည့္ေနတာ။

အႏုပညာမ်ားရဲ႕ အေျခအေနအရပ္ရပ္သည္ ဘာမွ သိပ္မေျပာနဲ႔၊ လူမႈေရး၊စီးပြားေရးရဲ႕ အေျခအေနေပၚမွာ ရာခုိင္ႏႈန္း ၉၀ တည္တယ္။ အဲဒီေတာ့ လူမႈေရး၊ႏုိင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္ရင္ မတည္ၿငိမ္သလုိ အႏုပညာေတြရဲ႕ အေျခအေနကမတည္ၿငိမ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အႏုပညာ အေျခအေန အရပ္ရပ္က ဒါပဲ။
ဒါေတြကုိ ေတြ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ ေကာင္းတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးေတြ႔တယ္။ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ေကာင္းတယ္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ခ်ဳိ႕ငွဲ႔ေနတဲ့ၾကားက ဒီေလာက္ေတာ္တဲ့ အႀကံအစည္ေတြ ထြက္ရသလား၊
ေၾသာ္……ဒါေတြကေတာ့ ႏြံထဲကေနၿပီးေတာ့ ပြင့္လာတဲ့ ၾကာေတြပဲေပါ့ေလ၊ အဆုိးထဲကအေကာင္းထြက္လာတာပဲလုိ႔ကုိ အန္ကယ္က ခံစားရတယ္။ ဒါက ပန္းခ်ီမွာလည္း ရွိတယ္။စာေပမွာလည္းရွိတယ္။ ရုပ္ရွင္မွာလည္း ရွိတယ္။ ဂီတမွာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါ
အန္ကယ့္ ခံစားခ်က္ အစစ္ပဲ။



ေမး။ ၀ါရင့္ အႏုပညာရွင္တေယာက္အေနနဲ႔ေရာ အႏုပညာေလာကအေပၚအႀကံေပးခ်င္တာမ်ဳိး ရွိပါသလား။

ေျဖ။ အႀကံေပးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပထမ ေျပာထားတဲ့ စကားအတုိင္းပဲ၊ လူမႈေရး၊ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနေတြ တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္။ အဲဒါဆုိရင္ပုိၿပီးေတာ့ တက္မယ္။ အဲဒါကုိ ဘာက သက္ေသျပသလဲဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲမွာႏုိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မဆန္႔က်င္ရင္ ၿပီးတာပဲ က်န္တာကုိလႊတ္လပ္ခြင့္ေပးမယ္လုိ႔ လုပ္ၾကည့္တာ အဲဒါ ပန္းခ်ီမွာလည္း အမ်ားႀကီးတက္လာတယ္။ သတင္းမီဒီယာေလာကမွာလည္း အမ်ားႀကီးတက္တယ္။ ရုပ္ရွင္လည္းအတူတူပဲ။ အကုန္လုံး တက္လာတာပဲ။ အဲဒါရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လႊတ္လပ္ခြင့္ေတြ ေပးရမယ္။ တည္ၿငိမ္မႈေတြ ေပးရမယ္။ ဒီအႏုပညာေတြအားလုံးဟာ တုိင္းျပည္တျပည္ စီးပြားေရးတက္မွ တက္တာ။ အဲဒါဟာအေျခခံ သိပ္က်တယ္။ ဘာမွ သိပ္ညင္းလုိ႔ မရဘူး။ အဲဒီၾကားထဲကေနေဖာက္ထြက္တဲ့သူေတြရွိတယ္၊ အဲဒီလူေတြက သိပ္ေတာ္တဲ့လူေတြပဲ။
ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကုိေတာ္တာ။ ခုနကလုိ ရြံ႕ေတြ၊ ႏြံေတြ၊ အမႈိက္ေတြ၊ ေျမာင္းစုတ္ထဲကေန ထြက္လာတဲ့ ပန္းတပြင့္လုိပဲ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။လႊပ္လပ္ခြင့္ကုိေပးလုိက္ရင္ အႏုပညာေလာက တုိးတက္လာမွာပဲ။

ဆရာဦး၀င္းေဖဟာ ေလာေလာဆယ္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ မယ္ရီလန္းျပည္နယ္မွာမိသားစုနဲ႔အတူ အေျခစုိက္ ေနထုိင္ပါတယ္။

(စုိင္းခ်စ္)
Fancy Journal (စိတ္ကူးစြမ္းအားဂ်ာနယ္)

FANCY JOURNAL အမွတ္ ( ၆ )

0 comments
~~ရင္ေသြးငယ္ေလးကို ရင္ခုန္စြာနဲ ့ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနၾကတဲ့ လိုက္ဖက္ညီေသာ ဇနီးေမာင္နွံ ကိုစိုင္းမိုးစံ + မိုးျပည့္ျပည့္ေမာင္
~~~စြယ္စံုအနုပညာရွင္ဒါရိုက္တာဦး၀င္းေဖျမန္မာနိုင္ငံသို ့ျပန္လည္လာေရာက္ေတာ့မည္။
~~ကိုယ့္စီးပြားေရး ကိုယ္လုပ္ေတာ့ အားတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိဘူး ၊ လူမုန္းမ်ားလာတယ္လို ့ဆိုလာသူ SMILE
~~The Whole Myanmar First 2011-2012 ဆုပိုင္ရွင္ ေမာင္ေသာ္စစ္နိုင္ နွင့္ေတြ ့ဆံုျခင္း ၊
စတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားအျပင္ လြန္းထားထား( ေဆးတကၠသိုလ္) ၊ သက္တန္ ့ခ်ိဳ ၊ ဇြဲလြင္ ၊ ေဒါက္တာဦးျမသိန္းဟန္ ၊ ခ်စ္ၾကည္ေအး ၊ သစၥာပိုင္စိုး ၊ ေအးကမာၻ ေဒါက္တာခ်စ္ စတဲ့ကေလာင္စံုျဖင့္ သတင္းတင္ဆက္ပံု ၊ ပံုစံကြဲျပား ထူးျခား တဲ့FANCY JOURNAL
အမွတ္ ( ၆ ) ၊ ဆိုင္ေပၚေရာက္ပါျပီ ။

Sukabyar

Sukabyar
အႏုပညာကိုျမတ္ႏိုးသူ(Actress,Publisher in Myanmar)
 

. Design by Insight © 2009