ေမတၱာေရာင္ျပန္

2 comments
ေလာကမွာ လူအမ်ားစုဟာ ေလာဘေၾကာင့္ ဘ၀ကို အေမွာင္က်ေနတာမ်ိဳးေတြမျဖစ္သင့္ဘူး။ စိတ္ျပတင္းတံခါးကို အသာလွစ္လိုက္ၿပီး အလငး္တစ္စကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပါ။ ဘယ္အရာကမ်ားသင့္ကို စိတ္ခ်မ္းသာမႈအမွန္တကယ္ေပးႏုိင္မွာလဲ။ ဟုတ္ၿပီ ဒါဆုိရင္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အလင္းရဲ႕ အားကိုသာမလြတ္တမ္းဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္စမ္းပါ သင္ဟာ မၾကာမီမွာ ေတာက္ပလာမွာ အေသအခ်ာပါ။

အခန္း(၁)



ေဟာ ကၽြန္ေတာ္ေနရမယ့္ အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕။

ခိုင္ခန္႔တဲ့ ၿခံတံခါးအႀကီးစားျဖင့္ မြမ္းမံထားေသာ ဥေရာပ style တိုက္ျဖဴျဖဴေလးေရွ႕သို႔အေရာက္မွာ ကားထုိးရပ္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပူပူေႏြးေႏြးသခင္ေလးက ၿခံေရွ႕မွာ ဟြန္းတတီတီတီးၿပီး အသံေပးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုးျမင္ကြင္းအေနနဲ႔ၿခံတခါး၀မွာ တံျမက္စည္းလွည္းေနေသာ အသားမည္းမည္းကုလားတစ္ေယာက္ကိုစတင္ေတြ႕ရပါသည္။


“ေဟ့ေကာင္ရာဂ်ား၊ တံခါးလာဖြင့္ေလ။ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ”

ရာဂ်ားဆုိေသာ လူက တံျမက္စည္းကိုင္လွ်က္ ၿခံ၀န္းတံခါးေရွ႕သို႔ အေျပးအလႊားလွမ္းလာကာ

“ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကုိေလး” ဟု ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုျမင္သြားေလၿပီ။



“အစ္ကိုေလး၊ ဘယ္က ေခြးေလးလဲ၊ ခ်စ္စရာေလး”

ရာဂ်ားကေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္ Slide Door တံခါးႀကီးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တာမို႔ အသံဗလံေပါင္းစံုဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။

“ဒုန္း . . .တ . . လုန္း . . ဒံုး . .၀်ံဳး”



၀ုတ္ . .၀ုတ္ . .၀ုတ္ လန္႔လိုက္တာ ရာဂ်ားရာ၊ အခ်ိဳးမေျပမႈကေလးေတြက ဒီအိမကိုစေရာက္တဲ့ေန႔မွာ ပဲ ေပၚထြက္လာပါၿပီ . .


ထုိစဥ္မွာပင္ အိမ္ထဲမွာ ခါးကိုင္းကိုင္းႏွင့္အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ မ်က္စိေရွ႕သို႔ ေရာက္လာပါသည္။

ထုိအဘြားႀကီးသည္ အရပ္ပုပုေလးတြင္ ဂုတ္ေထာက္အထိ ဆံပင္ျဖဴအရွည္က်ိဳးတုိးက်ဲတဲကို အသာျဖန္႔ခ်ထားၿပီး မ်က္ႏွာတြင္လည္းထံုးသုတ္ထားသလို Make up အေဖြးသားမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးေလးအား အေရာင္တင္ထားေသးသည္မွာ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ အၾကည့္ရဆုိးလွေပသည္။

သူမက က်ဳပ္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ကာ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရံႈ႕လိုက္ရင္း


“ကိုျဖိဳး ၊ မင္းကေတာ့ တကယ့္အရႈပ္ထုတ္ကိုမွ အိမ္ေခၚလာရသလား၊ ေခြးဆုိတာ အင္မတန္ညစ္ပတ္တဲ့အမ်ိဳး၊ ခ်ီးပါ ေသးေပါက္အေသးစိတ္ကအစ အလုပ္ရႈပ္တဲ့ဟာကို မင္းမုိ႔လို႔ကြာ”


ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အဘြားႀကီး ကၽြန္ေတာ္ည္း အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ သန္႔ေနတဲ့ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဘယ္ညာနင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းကိုအလ်င္အျမန္ခါရမ္းပစ္လိုက္သည္။



“သြားပါၿပီေတာ္၊ သြားပါၿပီ၊ အခုမွ ေခါင္းေလွ်ာ္ထားတာ ေခြးသန္းေတြေတာ့ ကူးေတာ့မွာပဲဟင္၊ ေျခရာေတြလည္း ထင္ကုန္ၿပီ၊ မနက္ကပဲ Polish တင္ခိုင္းထားတာ၊ အခုေတာ့ ေခြးေျခရာေတြ ေခြးသန္းေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ကုန္ပါၿပီေတာ္ ကိုျဖိဳး ”


အသန္႔ႀကိဳက္ေသာ အလွမက္ပံုရေသာ ထုိအဘြားႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပတ္ရႈတ္ခ်ရင္း သူ႕သားေတာ္ေမာင္အား ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ေလသည္။

“ေမေမကလည္းဗ်ာ၊ စိတ္ညစ္ပါတယ္။ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေမြးမိပါတယ္။ ဒီေခြးက အဲဒီဆုိင္မွာေစ်းအႀကီးဆံုးေခြး၊ သိန္းခ်ီတန္တဲ့ေခြးပါ၊

ေခြး၀ဲစားသာေမြးမိရင္ေတာ့ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး”


“ေအး မင္းသေဘာ၊ မင္းသေဘာ၊ မင္းတို႔က ငါအိုၿပီဆုိၿပီး မခန္႔ေလးစား၊

ငါ့အိမ္မွာ မင္းတု႔ိစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ၾကတာ၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကပါ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ”

အဘြားႀကီးက ပါးစပ္က တရစပ္ျမည္တြန္ေတာက္တီးလွ်က္ စီးထားေသာ ခြာျမင့္ဖိနပ္သံတေဒါက္ေဒါက္ျဖင့္ ခါးေလးကိုင္းကာ အိမ္ထဲသို႔ တေရႊ႕ေရႊ႕၀င္သြားေလသည္။
ေဟာဗ်ာ . .သူ႕အသက္အရြယ္ႀကီးနဲ႔မွ မလိုက္ေဆးဆုိးပန္းရိုက္မ်က္ႏွာႀကီးကို စိတ္တုိ္င္းက်အလွဆင္ထားတဲ့သူကမ်ား၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကပါတဲ့

၀ုတ္ . .-၀ုတ္ . .၀ုတ္ ရယ္ရတယ္ဗ်ာ လူေတြ လူေတြ အသက္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးဘူးဆုိတာ ဒါမ်ိဳးပဲေနမွာ . .တရားက်ဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ၊ က်ဳပ္တုိ႔ေခြးေတြကို ရြံသတဲ့ဗ်ာ၊ ၀ုတ္ . .၀ုတ္ . . ၀ုတ္

လူေတြ လူေတြ အသက္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးဘူးဆုိတာ ဒါမ်ိဳးပဲေနမွာ . .တရားက်ဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ၊

က်ဳပ္တုိ႔ေခြးေတြကို ရြံသတဲ့ဗ်ာ၊ ၀ုတ္ . .၀ုတ္ . . ၀ုတ္

ကၽြန္ေတာ္သည္းခံျခင္းအစ်ိဳးေနစဥ္မွာပဲ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ အသံတစ္သံထြက္ေပၚလာပါသည္။

“ေမာင္ေမာင္ ထမင္းစားေတာ့မလား၊ တစ္ခါတည္းျပင္လုိက္မလို႔”

ထမင္းဆုိတဲ့အသံၾကားတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗိုက္ဆာေနတာနဲ႔ သခင္လက္ေပၚက ဖတ္ကနဲခုန္ခ်ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအေျပး၀င္သြားလုိက္ေတာ့သည္။

ေျခသံၾကားသည္ေၾကာင့္လားမသိ၊ ထုိအသံရွင္က

“စားမယ္မဟုတ္လား၊ ေမာင္ေမာင္”ဟု ေျပာေျပာဆုိုဆုိ ႏွင့္တည္ထားေသာ ဟင္းအိုးမီးခလုတ္ကို ပိတ္ကာ ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

“အမယ္ေလး ေခြး . .ေခြးဟဲ့ေခြး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ဘယ္ကေခြးလဲ

ရွဴး သြား သြား”

လာျပန္ၿပီတစ္ေယာက္။ ဘယ္လိုလူေတြ မွန္းမသိပါဘူး။

ငါ့ကိုျမင္တာနဲ႔မတူသလုိ ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ သူမပံုစံကိုလည္းၾကည့္လိုက္ၾကပါဦး၊

အက်ီစုတ္၊ လံုခ်ည္စုတ္အႏြမ္းလူကလည္း မသပ္မရပ္၊

ဟိုရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အိမ္မွာ အကူေခၚထားတဲ့ အလုပ္သမရုပ္၊ သူမႏွင့္မလုိက္ဖက္လွေသာ စိန္နားကပ္ႀကီးတ၀င္းင္းမွာ အက်ီးတန္လွေပသည္။


“မမ၊ ဒါ အခုပဲ ကၽြန္ေတာ္၀ယ္လာတဲ့ေခြးေလးဂ်က္္ကီတဲ့၊ ဒီေကာင္ႀကီးက အရမ္းလိမၼာတာ၊ ၿပီးေတာ့အသန္႔လည္းဘာႀကိဳက္သလဲမေမးနဲ႔၊

ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ဆုိင္က ေခၚလာၿပီး ကားေပၚတင္ေတာ့ ဒီေကာင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မတက္ဘူးဗ်ာ၊

ႏွာေခါင္းရႈံ႕ခ်ည္ရႈံ႕ခ်ည္နဲ႔ ကားကိုလွည့္ပတ္နမ္းေနတာ၊ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူနမ္းတဲ့ေနရာေတြကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး အေျဖရွာေတာ့ တရားခံက ဓာတ္ဆီပံုးေၾကာင့္ဗ်ာ၊ ကားထဲက ဆီပံုးကအနံ႔မလံုဘဲ အနံ႔နည္းနည္းထြက္ေနလို႔ ကားစီးဖို႔ကို ရြံေနတာေလ အာဂေခြးေနာ္”

သခင္က ကၽြန္ေတာ့္ဂုဏ္ပုဒ္ကို မျပတ္ေဖာ္ထုတ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနေတာင္မေနတတ္ေတာ့ဘူး။

အဟဲ ၀ုတ္ ၀ုတ္

သခင္အေျပာေကာင္းမႈေၾကာင့္ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း အကဲဆတ္ေနျပန္ပါသည္။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္။ ဘယ္လိုလူေတြမွန္းကိုမသိဘူး။နားလည္ရခက္လိုက္တာ ဟူး။


“ေအး ၿပီးေရာ၊ ၿပီးေရာ မင္းဇာတ္မင္းႏိုင္ရင္ၿပီးေရာ ငါကေတာ့ ၀င္မကဘူးေနာ္”


“အာ မမကလည္း ဒီဇာတ္မွာ မမ၀င္မကလို႔ မရဘူးေလ၊ ကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္လို႔ ေမြးမလို႔ သာေခၚလာတာ ေခြးကိုဘယ္လိုျပဳစုရတယ္ဆုိတာ မသိဘူး။ နားမလည္ဘူး”


ဟိုက္ သခင္ကေတာ့စံပဲ။

သူ႕စကားၾကားရတာ အားရွိစရာ၊ ဒီအိမ္ေရာက္ကတည္းက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ႀကိဳဆုိေနၾကတာ၊ လူသားေတြရဲ႕ စိတ္ဟာေထြျပားလွပါလား။

“ေခြးေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ မမရယ္၊ အသန္႔လည္းႀကိဳက္တယ္၊ လိမ္လည္းလိမၼာတယ္”


ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ဟုတ္တယ္ ၀ုတ္ .. ၀ုတ္ . ၀ုတ္ ဗိုက္လည္းဆာလွၿပီ၊ ေကၽြးပါေတာ့ဗ်ိဳ႕ ၀ုတ္ ၀ုတ္

ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အမူအရာကို သတိထားမိသြားတဲ့ သခင္က

“ကဲပါ မမရယ္ ကုသိုလ္ရပါတယ္၊ ဂ်က္ကီလည္း ဗုိက္ဆာေရာေပ့ါ။

ထမင္းေကၽြးထားလိုက္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိးလိုက္ဦးမယ္”

သခင္က ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္မ်က္ႏွာလႊဲ ခံပစ္ထြက္သြားေလသည္။


စိတ္ရႈပ္စရာေတြအျပည့္သိပ္ေနေသာ သည္အိမ္ႀကီးမွ လူအမ်ားၾကားမွာ ဘယ္ေလာက္၀ဋ္ခံရမည္မသိပါ၊

ဟူး -----ခႏၱီပါရမီက်င့္သံုးရေပမေပါ့။

ဒါမွ ဒီ၀ဋ္ေၾကြးက ျမန္ျမန္လြတ္မွာ

မမဆုိေသာ အမ်ိုဳးသမီးက ဇလံုတစ္ခုအတြင္းသို႔ ထမင္းႏွင့္ဟင္းထည့္ကာ အေသအခ်ာနယ္ဖတ္ေနေပသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕သို႔ ပန္းကန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ၀မ္းက ဟာေနတာမို႔ ေခါင္းမေဖာ္တန္းတီးလုိက္တာ ေစာေစာကေသာကမ်ားအလိုအေလွ်ာက္ ေျပေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။

ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါတုိ႔တေတြဟာျပည့္စံုၾကြယ္၀ျခင္းဆုိတာေတြသာ ဖူလံုေနရင္ ေသာကဆုိတာ အစအနေတာင္ရွာမေတြ႕တဲ့အရာျဖစ္သြားေရာလား။

ထူးဆန္းေထြလာပါပဲ

အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို စနစ္တက်စီမံခန္႔ခြဲတတ္သည္ဟုထင္ရေသာ သူမကတစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕သို႔ ေရခြက္တစ္ခြက္ခ်ရင္း . .

“ေသာက္ ေခြးေလး၊ ေသာက္၊ ၀ေအာင္သာေသာက္ ၊မင္းသခင္က ေလကေတာ့ အရမ္းျဖဴးတာ၊ လက္ေၾကာေတာ့ တစ္စက္မွမတင္းဘူး။

အခုလည္း မင္းကိုေခၚလာတဲ့နာရီပုိ္င္းေလးမွာတင္ ငါ့လက္ထဲလႊဲသြားတာပဲၾကည့္”


ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမရဲ႕ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္တစ္ေယာက္လို တုိင္တည္ေနတာၾကည့္ရင္း ေရကုိ အငမ္းမရ တျပတ္ျပတ္ငံု႔ေသာက္ေနလုိက္သည္။

ပလပ္ . .ပလပ္ . ပလပ္

လူေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္ထဲ မေက်နပ္တာရွိရင္ ဒီလိုပဲ ဗ်စ္ေတာက္၊ ဗ်စ္ေတာက္ ျမည္တြန္တတ္သလား။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခြးေတြမွာ ဒီလုိအက်င့္မရွိတာ ေတာ္ေတာ္နားၿငီးသက္သာလုိက္တာ၊

ကဲဗ်ာ စဥ္းစားေလ၊ စိတ္ရႈပ္ေလျဖစ္တာမို႔ အိပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ထဲကို မ်က္စိေ၀့၀ိုက္ကစားလိုက္ရင္း ဧည့္ခန္းထဲရွိ လည္သာဆုိဖာႀကီးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။


ဟာ ရွယ္ပဲ အိပ္လုိက္ရရင္ ဇိမ္ပဲ၊ ကဲ ---စဥ္းစားေနရင္ ၾကာတယ္၊ အခုပဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္မယ္။

ဧည့္ခန္းထဲသို႔ဖတ္ကနဲ ေျပး၀င္သြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုရုတ္တရက္ေၾကာင္ၾကည့္ေနၿပီး ဆက္တီေပၚသို႔ လႊားခနဲ ခုန္တက္လိုက္ေသာအခါမွ ထုိအမ်ိဳးသမီးက ေအာ္ဟစ္ကာ ေမာင္းထုတ္ေလေတာ့သည္။


“ဒီေခြးကေတာ့ေလ၊ စိတ္ညစ္တာပဲ ကိုျဖိဳး
ေရခ်ဳိးတာမၿပီးေသးဘူးလား၊

ဒီမွာ မင္းေခြးက အဆင့္ေက်ာ္လာၿပီ၊ ဘယ့္ႏွယ္ ဧည့္ေကာင္း၊ ေဆာင္ေကာင္းထုိင္တဲ့ဆက္တီအေကာင္းစားေတြေပၚမွာ ေခြးအေမႊးေတြကပ္ကုန္ပါၿပီ”

ဟု အဆက္မျပတ္ေအာ္ေနတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္နားညီးလာသည္။


ထုိစဥ္မွာပင္ “ ကိုေရ ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ၊ ေဆးလာတိုက္ေတာ့”ဧည့္ခန္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းမွ တံခါးသည္ ျငင္သာစြာဟသြားသည္။


ေျခသံတရွပ္ရွပ္ႏွင့္ဗိုက္ကေလးကိုင္ကာ အခန္းထဲမွ တစ္လွမ္းခ်ငး္ထြက္လာေသာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္ႏွင့္ မမေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ တံခါးပြင့္ပြင့္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ရႈပ္ေနတာမို႔လြတ္လာကၽြတ္ရာအခန္းထဲသို႔ လွစ္ခနဲေျပး၀င္သြားေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ေတာ့မမရဲ႕ အာရံုက

“ဟယ္ ေခြးေလးက ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလိုက္တာ၊ သန္႔ေနတာပဲ”မမက အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုက္ဖမ္္းေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္းေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဇာာက္နဲ႔ထြင္းခံ ထားရေတာ့ မမကိုလည္း လန္႔ေနတာေပါ့၊

အခန္းထဲမွာ ဟိုေထာင့္ေျပးကပ္၊ ဒီေထာင့္ေျပးကပ္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း အဲေလ တစ္ေကာင္တည္း ေယာက္ယတ္ခတ္ေန ေတာ့တာပါပဲ။

၀ုန္းဒိုင္းႀကဲ ဆူညံသံစဥ္ေတြထြက္ေပၚလာေတာ့ ေျပးရင္းမွ အေနအထားအမွန္ ကုိ သေဘာေပါက္လာတယ္။

ေေျပးရတာလည္းေမာလာေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ေျခပစ္လွဲခ်ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ မမလည္း ကၽြန္ေတာ့္ေဘးထိုင္ခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာေလးကို တေဟာေဟာနဲ႔ အေမာေျဖရင္း သပ္ေပးရွာတယ္။

ေၾသာ္ လိုက္သူ ရွိေတာ့ေျပးတယ္
ေျပးသူရပ္ေတာ့ မလိုက္ေတာ့ျပန္ဘူး။
လူေတြဟာ ဒီလိုပဲလား?

မရႏိုင္မွန္း သိတာကို အတင္းလိုခ်င္တယ္။

ရလည္း သြားေရာ တန္ဖိုးမထားေတာ့ျပန္ဘူး .......။


“ေခြးေလး ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါလား၊

ငါ့မွာ ဗိုက္ႀကီးတကားကားနဲ႔ လိုက္ရတာမလြယ္ဘူး ေမာလိုက္တာ၊ ေဟာဟဲ ......ေဟာဟဲ”

အင္း ! အခုမွပဲ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ ေအးခ်မ္းမႈရေတာ့တယ္။ ဒီအိမ္ကိုေရာက္တာ၊ နာရီပိုင္းေလးမွာပဲ မ်ဳိးစံုလြဲေနတာ၊ အခုမွပဲတည့္ေတာ့တယ္ ဟူး ......။

“ဒုန္း .......ဒုန္း”

ဇိမ္ယူမွိန္းေနရင္းမွ ဖ်တ္ခနဲလန္႔ကာ ၀ုန္းခနဲထၿပီး ကုတင္ေအာက္သို႔ တရွဴးထိုး ေျပး၀င္မိသည္။ သာသနာဖ်က္ျပန္ၿပီ။


“ေအာင္မယ္ေလး! မီမီရယ္၊ ေခြးနဲ႔လက္ပြန္းတတီးမေနနဲ႕ေလ၊

ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္ဆိုတာ အစစအရာရာဆင္ျခင္ရတယ္။ ေခြးမွာရွိတဲ့ ပိုးမႊားေတြက ညည္းႏွာေခါင္းထဲ၀င္ၿပီး ေရာဂါေတြ ရကုန္မွ ဒုကၡေတြမ်ားကုန္မယ္”


အသံေၾကာင့္ ကုတင္ေအာက္ကေန ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဆးဆိုးပန္းရုိက္ အဖြားႀကီးမ်က္ႏွာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ လာျပန္ၿပီ ....။


“ဟုတ္တယ္အေမေရ၊ အခုပဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေသာင္းက်န္းသြားလို႔ ရွင္းလို႔ၿပီးရံုရွိေသး တယ္။ ဒီအခန္းထဲမွာ လာေမႊေနျပန္ၿပီ”


ေတာက္! က်ဳပ္စိတ္ေတြသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ရွိလက္ရွိကုန္းေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။

ေမႊတာက က်ဳပ္မဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို ့---

၀ုတ္၀ုတ္ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ က်ဳပ္ဘာသာ က်ဳပ္ရဲ႕အမ်ဳိးေတြ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔အတူတူ က်ဳပ္တို႔ ကမၻာေလးမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဥစၥာ၊

သူတို႔လို လူပိန္းေတြပဲ က်ဳပ္တို႔ကို ေစ်းႀကီးႀကီးေပး၀ယ္ၿပီး ကားအေကာင္းစားႀကီးေတြနဲ႔ အလွ်ိဳလွ်ိဳအိမ္ေခၚသြားၾက၊

က်ဳပ္မွာေတာ့ အေဖနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ပါသြားတာကိုၾကည့္ၿပီး အားက်ေနတာ။

ဖြတ္ ! တက္တက္စင္ေအာင္လြဲပါ ေပါ့။ ဂိန္ .......။

ဆိုင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အသက္ရွဴၾကပ္လွၿပီးလို႔ထင္တာ အခုေတာ့ အဖိုးတန္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအိမ္အက်ယ္ႀကီးကမွ အသက္ရွဴစရာေနရာေတာင္ မရွိေလာက္ ေအာင္ပဲ .....ဟူး .....။

B


“ဆူညံ ဆူညံနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ? ”

ေဟာ ! ကယ္တင္ရွင္ သခင္ေလးအသံပါလား။

“ဂ်က္ကီေရာ၊ ဂ်က္ကီ”


သခင္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုမေတြ႕ေတာ့ရွာေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကုတင္ေအာက္မွာရွိေၾကာင္း အခ်က္ျပလိုက္ဦးမွ၊ သခင္ေလးေရ၊


ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၊

ကၽြန္ေတာ့္အသံၾကားေတာ့ သခင္ေလးက ကုတင္ေအာက္ကို ကုန္းၿပီးရွာေနတယ္!


“ဂ်က္ကီ၊ အို႔ အို႔ အို႔ ၊ ဂ်က္ကီ လာ လာ လာ၊ အို႔ အို႔”

ကၽြန္ေတာ္လည္း သခင္ေလးအားကုိးရွိေတာ့ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။

ခုတင္အျပင္ကို ေရာက္ေတာ့ အားပါးပါး၊ ေခြေနရတာ ေညာင္းလိုက္တာ၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လိုက္ဦးမွ။

“ဟဲ့ ! ဟဲ့ ခါျပန္ၿပီ၊ ေခြးအမြးေတြနဲ႔ေတာ့ ျပသနာပဲ”

“ကဲ ဒီအတုိင္းဆိုရင္ေတာ့ ဂ်က္ကီကို သက္သက္ခြဲထားမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ သားအခန္းထဲမွာ ေခၚသိပ္လိုက္မယ္။ ေနာက္ရက္က်မွ ဂိုေထာင္ထဲမွာ ခြဲထားေပးမယ္။ အေမ ေက်နပ္ပါေတာ့ ..”

လူ႕စိတ္ေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးနားလည္ရခက္လိုက္တာ ......။

ေခြးပဲဗ်ာ ေနခ်င္သလို ေနမွာေပါ့၊ အိပ္ခ်င္ရာအိပ္၊ စားခ်င္ရာစား၊ ဘာအပူအပင္မွမရွိဘူး

ကဲ ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ့ေခြးဘ၀မွာ ဒီအိမ္ကိုေရာက္မွပဲ ဟိုမွာေန ေနျပန္ၿပီ၊ ဒီမွာအိပ္ အိပ္ျပန္ၿပီ၊ ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ဘ၀ႀကီးဗ်ာ .......။


“ကို ----ဂ်က္ကီကို မီမီ တို႔ ဗီရိုေရွ႕မွာပဲ အခင္းေလးနဲ႔ သိပ္လိုက္မယ္ေနာ္”


ေစတနာရွင္ မမဗိုက္က ကၽြန္ေတာ္ေက်ာခ်ဖို႔ေနရာခ်ေပးေတာ့မွပဲ သက္သာရာရေတာ့တယ္။ ဟိုအဘြားႀကီးသားအမိလည္း ေပေစာင္း၊ ေပေစာင္းနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးထြက္သြားၿပီ၊ မ်က္စိကိုေအး သြားတာပဲ ။ သခင္ေလးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကလည္း သူ႕မိန္းမ မမဗိုက္စကားကို နာခံသည့္အလား ၿပံဳးၿပီးၿငိမ္ေနတယ္ခင္ဗ်၊

ေၾသာ္! အေကာင္းအဆိုးယွဥ္လွ်က္ ၿပိဳင္ေနတဲ့ မ်ဥ္းေျဖာင့္ဆိုတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုလားႏွစ္သက္၊ လက္ခံတဲ့သူရွိသလို မလိုလားတဲ့သူလည္းရွိႏိုင္တာပါပဲ။

ဒါဟာ ေလာက ဓမၼတာပဲေလ ......
ဇြတ္ဖန္တီးလို႔မရႏိုင္တာလည္း နိယာမတစ္ခုပါပဲ။


အခန္း(၂)


ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဥေပကၡာမ်က္၀န္းဒဏ္၊ သံေယာဇဥ္မ်က္၀န္းဒဏ္တို႔အား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေ၀ခံစားရင္း ဒီအိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနသားက်လာစျပဳေနပါၿပီ!



ဒီအေတာအတြင္းမွာပဲ အဘြားႀကီး၏ ငါးကန္မွ ငါးကေလးမ်ားအားေဆာ့ကစားရင္း ငါးေလးမ်ားဘ၀ေျပာင္းသြားသျဖင့္ သူမေလမုန္တိုင္း ဒဏ္အားရက္အေတာ္ၾကာေအာင္ ခံလိုက္ရေသးသည္။

“ဗ်ဳိ႕ ကိုျဖိဳး ကိုျဖိဳး ရွိပါသလားခင္ဗ်ာ”


ၿခံတံခါး၀ရွိ Bell အား အဆက္မျပတ္ႏွိပ္ရင္း တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနေသာ လူစိမ္း(၂)ေယာက္ အား ေတြ႕ရေလသည္။

ရာဂ်ားနဲ႔ စကားေျပာေနၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္ေတာ့ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႔ ၿခံထဲကို၀င္လာပံုေတြကိုလည္း ၾကည့္ပါဦး ......။


တစ္ေယာက္က အရပ္ကလန္ကလားမွာ အသားကခပ္ညိဳညိဳ၊ မ်က္စိေပါက္ျပဴးျပဴးနဲ႔ အသားအေရက ေရာဂါသည္လို ပိန္ေျခာက္ေျခာက္။

ေနာက္တစ္ေယာက္က်ျပန္ေတာ့ အသားေတာ့ ျဖဴပါရဲ႕၊

စူထြက္ေနတဲ့ ဗိုက္က ေန႔ေစ့လေစ့ ဘီယာဗိုက္၊ မ်က္ႏွာကလည္း ဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔ ရမၼက္ေဇာကပ္ေနတဲ့ တ႑ာရူးရုပ္၊

ဒါေပမယ့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္။ အဖိုးတန္ ၀တ္စားထားပံုေတြနဲ႔ ဟန္က်ပန္က် ကိုင္ထားေသာလက္ကိုင္ဖုန္းမ်ားက သူတို႔ရဲ႕ အက်ည္းတန္မႈေတြကို ဖံုးကြယ္ထားေစပါသည္။


သခင္ေလးရဲ႕ ဧည့္သည္ေတြထင္ပါရဲ႕၊ မမက ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ခိုင္းၿပီး ခဏေစာင့္ဖို႔ေျပာ ေနတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို က်ီစယ္လိုက္ဦးမယ္၊ ေ၀ါင္း ........။


“ေအာင္မယ္ေလးဗ်”


မမ အေအးဗန္းကုိင္ထြက္လာေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ျမင္ကြင္းက ဆီးႀကိဳေနသည္။ ဧည့္သည္လူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ ဆက္တီေပၚကိုေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတင္ၿပီး နံရံကပ္လွ်က္ ေဇာေခၽြးကေလးမ်ားစို႔ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေနတာဗ်ာ! ၀ုတ္ ၀ုတ္ ......။


“ဂ်က္ကီ ဘာကုတ္ေခ်ာင္း ကုတ္ေခ်ာင္းလုက္ေနတာလဲ၊ သြား ........G0”


အဲဒီအခ်ိန္မွာ သခင္ေလးရဲ႕ အသံမာမာကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ အသာေလးအၿမီးကုတ္ေနလိုက္ၿပီး မသာမယာၾကည့္ေနလိုက္ရတယ္။


“ကိုဥကၠာရယ္ ကၽြန္ေတာ့္တိ႔ို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ လက္တြဲလာတာ ႏွစ္ေတြမနည္းေတာ့ ဘူးဗ်ာ။ ပစၥည္းရဲ႕တန္ဖိုးကို အမွန္အတိုင္းခင္ဗ်ားနားလည္ေနတာပဲ၊ ခင္ဗ်ားကို ယံုလို႔လည္း အရင္ဦးဆံုး ေခၚျပတာေပါ့ဗ်ာ”


“ဟုတ္ပါတယ္။ ကိုျဖိဳးေ၀လင္းရယ္ ။

က်ဴပ္ကလည္း စီးပြားေရးေလာကမွာ နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ပါ၊ ဥကၠာထက္ ဆိုရင္ လူတိုင္းေခါင္းညိတ္ၿပီးသားဆိုတာ ခင္ဗ်ားသိပါတယ္”

လူ႔သိကၡာက်င့္၀တ္ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။


ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လုပ္ေနသည့္ ထိုပုဂၢိဳလ္၏ အေပါစားကိုယ္က်င့္သီလမ်ားျဖင့္ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနေသာ သူ႕ဆီမွ ခုန္ထြန္လာသည့္ ေလာဘေဇာဆန္ဆန္ မ်က္လံုးမ်ားက ကစဥ့္ကလ်ားေရြ႕လ်ားေနသည္။



“ပစၥည္းကေတာ့ မဆုိးပါဘူး။ ေစ်းအတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ယူရလိမ့္မယ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္ခ်ိန္ထားတာေလးရွိလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္၊ ေနာက္မွ ဆံုၾကတာေပါ့”

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနမင္းသည္ သူ႕တာ၀န္ၿပီးဆံုးသြားၿပီမို႔ အလင္းေရာင္ကို မႈတ္ၿငိမ္း လိုက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး အေမွာင္ ပါးပါးေလး ၿခံဳလႊမ္းစျပဳေလၿပီ။

ေမွာင္မိုက္ေသာ သန္းေခါင္ညရဲ႕အလယ္မွာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးအပ္က်သံ ပင္ မၾကားရေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္သက္ေနေလရဲ႕။

အိမ္သားအားလံုးလည္း တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခမ္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကပါသည္။

ညအေမွာင္ကို ခြင္းထြက္လာေသာ ခ်ဳိးခ်ဳိးခၽြတ္ခၽြတ္အသံေၾကာင့္ ဖ်တ္ခနဲလန္႔ႏိုးလာရသည္။ တရႈပ္ရႈပ္အသံႀကီးက ကၽြန္ေတာ္အသိကိုလႈပ္ႏိႈးလိုက္သလိုပါ။

အသံက နီးကပ္လာတာ ေၾကာင့္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ........

အမယ္ေလးဗ်ာ! လူသံုးေယာက္ၿခံထဲေရာက္ေနပါလား။

ၿခံတံခါးႀကီးကို ေက်ာ္၀င္လာ တဲ့ပံုစံပဲ။

ဟိုေကာင္ ရာဂ်ားက ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ခ်ရပါလား။

ကုလားေသ ကုလားေမာ အိပ္ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။

တခူးခူးနဲ႔ ေဟာက္သံေတာင္ထြက္ေနေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမယ္မွန္းမသိတာနဲ႔ အသာေလးၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ေတာ္ၾကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ အႏၱရာယ္ေပးသြားမွဒုကၡ ......

ဥစၥာမက္တဲ့ လူေတြရဲ႕ ပစၥည္းကုန္ပေစ၊ ဒါမွမွတ္မွာ။

ကၽြန္ေတာ္ တကုိယ္ေကာင္းအေတြးမဆံုးခင္မွာပဲ

“ဂေလာက္”ဆိုတဲ့ အသံအံုအံုေလး ကို ၾကားလိုက္ရတယ္!

အိမ္တံခါးမႀကီးအျပင္က ဘာဂ်ာတံခါးေသာ့ပြင့္သြားၿပီထင္တယ္။

ဒါဆို သူတို႔အိမ္ထဲ၀င္ၾကေတာ့မယ္။

ဟား ! မဟုတ္ေသးပါဘူး။

“တစ္လုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူး”

အခု အခ်ိန္မွာ သူတို႔ေကၽြးတဲ့ ထမင္းစားၿပီး အသက္ရွင္ေနရတာပဲေလ .......။

ဟုတ္ၿပီ။

သူခိုးဗ်ဳိ႕! သူခိုး ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္

ကၽြန္ေတာ္လည္း အာေခါင္ျခစ္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းကြဲမတတ္ေအာ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။

အိမ္ႀကီးေပၚက လူေတြမႏိုးႏုိးေအာင္ အသံ ထပ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေဟာင္ေပးလိုက္တယ္ ........

၀ုတ္ ၀ုတ္ !

ေေဟာင္သံေၾကာင့္ သူခိုးေတြ ေယာက္ယတ္ခတ္ကုန္ေတာ့တယ္
၊ အိမ္ထဲက မီးေတြလင္းလာၿပီ !

အဲဒီေတာ့မွ ရာဂ်ာလည္း ပုဆိုးစကိုင္ၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ ႏိုးလာတယ္။

“ဂ်က္ကီ အရမ္းေဟာင္ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး”

ရာဂ်ားသေဘာေပါက္သြားၿပီ!

“ သူခိုးဗ်ဳိ႕၊ သူခိုး၊ ၿခံထဲကို သူခိုးေရာက္ေနလို႔၊ သူခိုး ...သူခိုး”


အိမ္တံခါးမႀကီးကို ေက်ာ္လြန္လို႔ အိမ္ထဲကိုေရာက္ခါနီးေနတဲ့ သူခိုးေတြလည္း ၀ရုန္းသုန္းကားေျပးဖို႔ ႀကံေပမယ့္ ရာဂ်ားက ၀ါးလံုးဆြဲၿပီး ေျပးရိုက္တာမို႔ အိမ္ထဲမွ ေျပးထြက္လာေသာ အိမ္သားမ်ား၏ အသံမွာ ပြက္ေလာရိုက္သြားသည္။

“ရာဂ်ား၊ ဒီ သူခိုးေတြကို မိေအာင္ဖမ္း၊ မလြတ္ေစနဲ႔”


ေတာက္ !


စားရခါနီးမွ အမဲသဲနဲ႔ပက္ဆိုသလို ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ကၽြန္ေတာ့္ကို အစိမ္းလိုက္၀ါး စားေတာ့မယ့္ မ်က္နွာေပးနဲ႔ ေတာက္ေခါက္သံေၾကာင့္ သခင္ေလးရဲ႕ အံ့ၾသတႀကီးအသံႀကီးက စူးစူး၀ါး၀ါး ေပၚထြက္လာသည္။

“ ဟာ ကိုဥကၠာ ခင္ဗ်ားဗ်ာ ရိုင္းလုိက္တာ။

ခင္ဗ်ား အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။”


“ရာဂ်ား သြား ဒီေကာင္ေတြကိုု ရဲစခန္းပို႔ဖို႔လုပ္လိုက္၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ထိုးမယ့္သူမွန္း ေစာေစာသိလိုက္ရလို႔၊ ဟာကြာ၊ ငါလုပ္လိုက္ရ”


“ကိုျဖိဳး မလုပ္နဲ႔ သူ႕ဇယားနဲ႔သူ သြားလိမ့္မယ္”


ေၾသာ္ ! လူေတြ လူေတြ အလကားေနရင္း ေလာဘေတြကို စိုက္ပ်ဳိးေနၾကပါလား။

အိမ္သား အားလံုးရဲ႕ ေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို စုၿပံဳေရာက္လာၾကပါသည္။

တကယ္တမ္းေတာ့ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ေတြဟာ ေလာဘေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ လိုခ်င္တပ္မက္မႈေတြေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းလာတယ္။

မေကာင္းမႈကို က်ဴးလြန္ဖို႔ ၀န္မေလးၾကေတာ့ဘူး။

ကိုယ့္ကိုပတ္၀န္းက်င္က ယံုၾကည္ခ်က္ေတြအားလံုးဟာ ေလာဘမိႈင္းမိၿပီး မႊန္ထူသြားတတ္ၾကျပန္ေသးတယ္!

ေမတၱာဆိုတာ လူနဲ႔ တိရစာၦန္ၾကားမွာေတာင္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေသးတာပဲ။ လူသားအခ်င္းခ်င္းမွာသာဆိုရင္ .........။

ေလာကမွာ အေပးသမားက မ်ားမ်ားျပန္ရတတ္ၿပီး အယူသမားက မ်ားမ်ားဆံုးရံႈးရတတ္တယ္ဆိုတာ လက္ခံ၊ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ရင္ ေက်နပ္စရာသိပ္ေကာင္းမွာပဲဗ်ာ ။



ဂါရ၀အားျဖင့္

ဆုကဗ်ာ

( “အလကၤာ၀တ္ရည္ဂ်ာနယ္” )

Sukabyar

Sukabyar
အႏုပညာကိုျမတ္ႏိုးသူ(Actress,Publisher in Myanmar)
 

. Design by Insight © 2009