ဆင္ဆာမဲ့.......

“ေမြးတုံ႔ ေမြးမႈၿပဳဖြယ္ျပဳ၊ ကုလမ်ိဳးႏြယ္တည္း။




ဆက္ခံအေမြ၊ ေသလြန္ေပ၊ မွ်ေ၀၀တ္ငါးမည္။”

(နိေဒ သသံေပါက္လကာၤ-၂၈)


အခန္း(၁)


ေန႔စဥ္အမွ် မၾကားခ်င္ပဲၾကားေနရသည္က ေဒၚျမေမႊးအိမ္မွ ေအာ္ဟစ္ကာ ေဒါသသင့္ေနသည့္ မသံ၊ ဆဲသံ၊ ဆူသံ၊ တစ္ဒုန္းဒုန္း အသံမ်ားပင္အေပၚထပ္၊ ေအာက္ထပ္ျဖစ္ေနသည္မုိ႔ စာေရးစားပြဲရွိရာအိပ္ခန္းထဲမွပင္ ၾကားေနရသည့္အတြက္ စိတ္ရႈပ္စြာႏွင့္ နားစြင့္ ေနလုိက္မိပါသည္။


“ကဲဟယ္…..ကဲဟယ္……ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္လွတာ”



ေဒါသတစ္ႀကီးေျပာေနသံကတစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္က်ယ္လာသည္။ မိမိတုိ႔တစ္တုိက္လုံးသာမက မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္တုိက္မ်ားအထိလည္း အသံပ့်ံလြင့္လာတာမုိ႔ ၀ရန္တာမ်ားတြင္ ေခါင္းေလးေတြအစီအရီႏွင့္ သိလုိစိတ္္ ျပင္းထန္စြာ ထြက္နားေထာင္ေနၾကသည္။


“တစ္ခ်ိန္လုံးဆာေနတာပဲ….ခုနကလည္းေကာ္ဖီနဲ႔မႈန္႔ဆုိလုိ႔ေကြ်းထားၿပီးၿပီ…အခုလည္းေခါက္ဆြဲျပဳတ္..လြန္လြန္းအားႀကီးတယ္… တစ္ကတည္း”


ကြ်န္မနားလည္စၿပဳလာၿပီ။ တစ္ျဖန္းျဖန္းအသံက လက္ဖ၀ါးႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ နီးစပ္ရာ ပစၥည္းတစ္ခုႏွင့္ ျဖစ္ေစရုိက္ေနၿပီဟု ေသခ်ာ နားထပ္စြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ငိုသံတစ္ခ်က္ၾကားလုိက္ရည္။ ျပန္ေျပာသံ တုန္အက္အက္ကုိ လည္း စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ၾကားရျပန္ေသးသည္။


“ဆာလုိ႔ပါ…ေဆးေသာက္ထားေတာ့ ငါဆာလြန္းလုိ႔ပါ။ တစ္ခုခုေကြ်းပါ”


တအီအီရႈိက္သံႏွင့္အတူ တုန္ရီေနေသာ အသံေလးက ကြ်န္မအတြက္ အခံရခက္ကာ နာက်င္ေစပါသည္။


“မေကြ်းႏုိင္ဘူး၊ တစ္ေန႔တစ္ေန႔သူ႔အလုပ္ႀကီးပဲ၊ ဒီမွာခ်က္ရျပဳတ္ရတာတစ္မ်ိဳး၊ ေခ်းပါ၊ ေသးေပါက္တည္ရတာကတစ္မ်ိဳးနဲ႔ မလုပ္ ေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး”


ကြ်န္မ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ နားစြင့္မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ မခံမရပ္ျဖစ္ကာ စားပြဲခုံမွ ၀ုန္းကနဲ ထရပ္လုိက္မိသည္။


“ဒါ..ငါ့ပုိက္ဆံေတြနဲ႔၀ယ္ထားတာေလ၊ညည္းကငါ့အိမ္မွာလည္းေနသးတယ္၊ငါ့ကုိလည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေစာ္ကားတယ္၊ အခုဆင္း၊ ငါ့အိမ္ေပၚကဆင္း၊ ညည္းနဲ႔ငါ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး”


ကာယကံရွင္အေျပာခံရသူကလည္း ကြ်န္မကဲ့သုိ႔ပင္မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ ျပန္ေျပာေနၿပီေလ တစ္ဖက္မွ ေဒၚျမေမႊးကလည္းေခသူ မဟုတ္...........


“ဘာ….ငါ့အိမ္လဲ၊ မေနႏုိင္ရင္ ဆင္းသြားရမွာက အေဖ….လူကသာ ေသခံနီးေနၿပီ ၊ဥစၥာက တက္မက္ ေနတုန္း၊ အိပ္ရာေပၚကေနၿပီး ငါ့ပိုက္ဆံ၊ ငါ့ပုိက္ဆံေအာ္မေနနဲ႔ အပိုပဲ..ကြ်န္မကေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ..ေကြ်းတာ စားၿပီးထားရာမွာေန…အေဖေသရင္ ဒါ ကြ်န္မအိမ္ပဲ”


အမယ္ေလး…ေလး ကံႀကီးထုိက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ….ဒီမိန္းမႀကီးမုိ႔ မေၾကာက္မရြ႔ံ အေဖရင္းေခါက္ေခါက္ ႀကီးကုိေျပာေနတာမ်ား ၾကားရသူအေပါင္းက မခ်ိတင္ကဲ တက္တစ္ေခါက္ေခါက္ႏွင့္ ဖခင္ျဖစ္သူ အဘုိးႀကီးမွာ အသက္ (၉၀)ေက်ာ္ေနၿပီမုိ႔..လူႀကီးနာျဖင့္ အိပ္ရာထဲမွာပင္ တစ္ေနကုန္ ေနရရွာသည္ ကုိသည္းညည္းမခံႏုိင္ပဲ ပစ္စလတ္ခတ္ ေစာ္ကားေနေသာသမီးျဖစ္သူ ေဒၚျမေမႊးအသံေၾကာင့္ ကြ်န္မသက္ျပင္းကုိသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိ ေနသည္။

မေျပာသင့္သည့္စကားမ်ားကုိ ေန႔စဥ္ေျပာေနေသာ ေဒၚျမေမႊးကုိ ကြ်န္မအလြန္ရြံပါသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေလွကားအတက္အဆင္း သူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုံလွ်င္ေတာင္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလုိက္သည္ခ်ည္းသာ..ထုိအခါမ်ားတြင္ သူမက အတင္းကာေရာ အေရာ၀င္ကာ စကားမရွိ စကားရွာ၍ .....


“Shootingကျပန္လာတာလား…ဘာကားေတြရုိက္ေနတာလဲ…သမီးကအထဲမွာရုပ္ေျပာင္းတယ္..အဟဲ…ဟဲ”


ဟုဆုိၿပီး မတင့္တယ္လွေသာ မ်က္ႏွာေပါက္ႀကီးအား အစြမ္းကုန္ခ်ိဳသာကာ သြားၿဖဲျပေနေသးသည္။ ေဒၚျမေမႊးသည္ အသက္အားျဖင့္ (၅၀)ေက်ာ္ေသာ္လည္း ကြ်န္မ မေလးစားပါ.. အႏုပညာရွင္ျဖစ္သည့္အတြက္ ယုတ္၊ လတ္ ၊ ျမတ္မေရြးၿပဳံးရႊင္ ခ်ိဳသာစြာဆက္ဆံ တတ္ေသာပညာကုိ ကြ်န္မ အထုိက္ အေလ်ာက္ ပုိင္ဆုိင္ထားေသာ္လည္း ထုိမိန္းမႀကီးကုိေတာ့ ျခြင္းခ်က္အျဖစ္ စာရင္းမလုပ္ခ်င္ပါ။

မုိးတြင္းရာသီက သိၾကည့္အတုိင္း ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ေနလုိ႔ထုိင္လုိ႔ေကာင္းသည္က မ်ားလွေပသည္။ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ အသက္ (၂၀)ေက်ာ္ ကြ်န္မသည္ပင္ညပိုင္းတြင္ အခ်မ္းပုိတတ္သျဖင့္ စာေရးစားပြဲေဘးတြင္ အေႏြး ထည္က အဆင္သင့္ထားရသည္။ တစ္ည….. သန္းေခါင္ေက်ာ္ခ်ိန္၌ မုိးသည္းထန္စြာရြာလာသျဖင့္ အိမ္ေရွ့ မွန္ကပ္မ်ားထ အပိတ္၊ အေပၚထပ္မွ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက မုိးသံကုိ ေဖာက္ခြင္း လွ်က္ အထပ္ထပ္ ေပၚထြက္လာ သည္။


“ ေစာင္ၿခဳံေပးပါ..ငါခ်မ္းတယ္..ေစာင္ၿခဳံေပးပါ..ငါ..ခ်မ္း..တယ္ ”


အင္းးး….ကြ်န္မေတာင္ အေအးဒဏ္ကုိမခံႏုိင္လုိ႔ ေစာင္ပတ္ၿပီး စာေရးေနရတာ.. အဘုိးလည္း ခ်မ္းရွာမွာေပါ့ဟု သနားစိတ္၀င္မိသည္။


“သူမ်ားတကာအိပ္ခ်ိန္ႀကီးမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးခုိင္းေနတာပဲ… ဒီေလာက္ေတာင္ခ်မ္းေနရင္လည္း ရွိသမွ်ေစာင္ေတြ အထပ္လုိက္ၿခဳံေပးမယ္.. အင့္.ခ်မ္းဦး…ယူဦးမလားေစာင္..ေရာ့..ေအာ္ဦးေလ ေစာင္လုိ႔ .. မေသ.. မေသႏုိင္ဘူး”


မေကာင္းေသာ ဖရုသ၀ါစာမ်ားအား မၾကား၀ံ့မနာသာ ဖခင္ျဖစ္သူအား ေျပာေနေသာေဒၚျမေမႊး၏ အသံေၾကာင့္ `ေပတ´ ၀တၳဳမ်ားထဲတြင္ က်ိန္စာတုိက္ျခင္း၏ ဆုိးရြားလွေသာ အကုသုိလ္မ်ား အေၾကာင္းႏွင့္ က်ိန္ဆုိအတုိင္း ၀ဋ္ျပန္လည္ခံ ရတတ္သည္ကုိ ဖတ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ ၾကက္သီးေမြးမ်ား ေထာင္ကာ လန္႔ဖ်တ္သြားမိ သည္။ လွ်ပ္စီးမ်ားက တစ္လက္လက္ ပုိေတာက္ေနၿပီး မုိးႀကဳိးသံ တစ္၀ုန္း၀ုန္းက ေသြးပ်က္ သြားႏုိင္ေလာက္ သည္။


“ငါအသက္ရႈလုိ႔မ၀ေတာ့ဘူး….သမီးရယ္ ေစာင္ေတြဖယ္ေပးပါေတာ့ မြန္းလွၿပီ”


အသက္အရြယ္ႀကီးလြန္းသည္ကတစ္ေၾကာင္း ေရာဂါဒဏ္ျဖင့္အမွည့္လြန္ကာ မလုပ္ႏုိင္၊ မကုိင္ႏုိင္သည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ သမီးျဖစ္သူလုပ္သမွ် ၿငိမ္ခံေနရရွာေသာအဘုိး၏အသံက ငုိသံစြက္လာသည္။ ထုိျဖစ္ရပ္ကုိ သမီးရင္းျဖစ္သူ ေဒၚျမေမႊးက မစာနာသည့္ အျပင္ ဆူကာေဆာင့္ကာ ေျပာေနေသးသည္။


“အေဖေတာင္းလုိ႔ေပးရတာေလသူမ်ားတကာကုိအလကားေနရင္းငရဲလာမေပးနဲ႔..အကုသုိလ္မ်ားတယ္”


အဟင္း…..ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းသား..ငရဲတို႔..အကုသုိလ္တုိ႔ဆုိတာကို သူမ်ားကလာေပးတုိင္းယူလုိ႔ရတဲ့ အရာမဟုတ္ပါ။ ကုိယ္တုိင္ ျပဳက်င့္မွသာ ခံစားရရွိသည့္ အရာဆုိတာတရားမရွိသည့္ ေဒၚျမေမႊးသိမည္ မထင္ပါ။ ဒီတစ္ေခါက္ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္လွ်င္ `ကုိယ္ျပဳသည့္ကံ၊ ပဲ့တင္သံ ကုိယ့္ထံ ျပန္လာမည္´ ဆုိေသာ စာတန္းေလးကုိ ေဒၚျမေမႊးအတြက္၀ယ္ေပးရင္း ဆရာမႀကီး ေဒါက္တာ မတင္၀င္း၏ ` ၀ဋ္ဆုိတာ လည္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္´ စာအုပ္ ကိုလည္း ေပးဖတ္ လုိက္ခ်င္ေသး သည္။

မိဘမ်ားေၾကာင့္ သားသမီးတုိ႔သည္ လူအျဖစ္ကုိရလာသည့္ သူမ်ားသာျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ….။ ေဒၚျမေမႊးသည္ မိမိကုိ လူ႔ဘ၀ ေရာက္ေအာင္ပ်ိဳးေထာင္လာေသာ ဖခင္အုိႀကီး၏ ေက်းဇူးကုိမွမေထာက္ မိဘ၏ အဆုံးအမ..မေကာင္းခဲ့၍ သူမ၏စရုိက္ ဆုိးသြမ္း ေနရသည္ ဆုိၿပီး .. `သားသမီးမေကာင္း၊ မိဘေခါင္း´ ဟူ၍ ပင္ အျပစ္ပုံခ်ေနေသးသည္။


အခန္း(၂)


ကြ်န္မတုိ႔ညီအမႏွစ္ေယာက္ ထုိအဘုိးႀကီးအတြက္ စားစရာမုန္႔ေလးမ်ားအား သြားပုိ႔ေပးစဥ္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ ျမင္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းက စိတ္သက္သာဖြယ္တစ္စက္ကေလးမွမရွိ..အစဥ္သျဖင့္ စူပုပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ထမင္းဟင္းမ်ား ပုံထားေသာ ပန္းကန္ကုိင္ကာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွထြက္လာေသာ ေဒၚျမေမႊးသည္ ဖခင္ျဖစ္သူအဘုိး ႀကီးေရွ့သုိ႔မေရာက္မီ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေန၍ ....


“ ေရာ့...........ဒီမွာ အပင္းဆုိ႔ ”


ဟုဆုိကာ ထမင္းပန္းကန္ကုိ အဘုိးႀကီးေရွ့သုိ႔ ေလွ်ာခနဲပစ္ခ်ေပးလုိ္ကပုံမွာ ရုိင္းစုိင္းလြန္းလွသည္။ အၾကင္နာ တရားရွိေသာ လူသည္ ေခြးေလး၊ ေၾကာင္ေလးမ်ားအား အစာေကြ်းလွ်င္ေတာင္ ေက်ာေလးသပ္ကာ ယုယုယယ ႏွင့္ ဂရုတစုိက္ေကြ်းတတ္ေသးသည္။ ဖခင္ႀကီးအေပၚထားသည့္ ေဒၚျမေမႊး၏ လုပ္ရပ္ကေတာ့ လူမဆန္လွသျဖင့္ မီးက်ီခဲလုိ ရဲရဲေတာက္ေနေသာ မ်က္လုံး မ်ားျဖင့္ စူးစုိက္ကာ ၾကည့္ပစ္လုိက္သည္။ သနားစရာအဘုိးႀကီးသည္ ဖိတ္စင္တစ္၀က္ ထမင္းပန္းကန္ကုိ ကုိင္လွ်က္ အိမ္နံရံေထာင့္တြင္ ကုတ္ကုတ္ေလးထုိင္ကာ တစ္အီအီငုိသည္။ ထုိျမင္ကြင္းကုိၾကည့္ၿပီး စိတ္မခုိင္ေသာကြ်န္မမ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်လာမိသည္။ အဘုိးႀကီးမွာ ဆာလြန္းလွသ ျဖင့္ထမင္းမ်ားကုိ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ႏွယ္၍ ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ စားေနေတာ့သည္။


ကြ်န္မသိရသေလာက္ အဘုိးႀကီးသည္သမီးျဖစ္သူေဒၚျမေမႊးအား သန္စြမ္းစဥ္္ကာလပတ္လုံးမိဘ၀တၱရား ေက်ပြန္စြာ ႀကီးေကာင္၊ႀကီးမား အရြယ္အထိ ရွာေဖြေကြ်းေမြးခဲ့သည္သာ…. ယခုသူ႔အလွည့္က်၍ မိဘကုိ တစ္ျပန္ ေကြ်းေမြး ျပဴစုရမည့္အခ်ိန္ေရာက္မွ ယုတ္မာရုိင္းစုိင္းစြာ ဆက္ဆံေနသည္မွာ ပတ္၀န္းက်င္၌ နားမခံသာ၀ံ့ပါ။ သမီးရင္းမွ ဟုတ္ပါေလစ ဟုေတာင္ ေျဖေတြးေနရေသးသည္။ ေဒၚျမေမႊး၏အျပဳအမူကုိ ကြ်န္မတုိ႔အိမ္သားမ်ားက မႏွစ္ၿမဳိ႕သျဖင့္ ခပ္တင္းတင္းသာဆက္ဆံေနသည္ကုိ ရိပ္မိေသာသူမက ႏုိင္လုိ မင္းထက္ျပဳကာ ပ်ဥ္ခင္းထားေသာ အေပၚထပ္ ခန္းမွေန၍ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ႏွင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ အခ်ိန္မေတာ္ခုံမ်ား တြန္း၍ ေရြ႔ျခင္း၊ သူမ၏အခ်စ္ ေတာ္ ေျမးေပါက္စေလးအား ေဘာလုံးေပးကာ ကန္ခုိင္းျခင္းမ်ားကုိ ဖခင္အုိႀကီးအား မညွာမတာ ဥေပကၡာျပဳကာ ကြ်န္မတုိ႔ ေအာက္ထပ္ကုိ ပညာျပေရးအတြက္ တြင္တြင္ လုပ္ေဆာင္ေနတတ္ေသးသည္။ အဘုိးႀကီးက


“ေခါင္းက်ိန္းလြန္းလွၿပီ၊ မလုပ္နဲ႔ေတာ့”


ဟုတားထားလည္း အေရးမစုိက္ေခ်။ တစ္ခါကဆုိလွ်င္ ကေလးအားခုံေပၚတက္၍ အျမင့္မွခုန္ခ်ဖုိ႔ သင္ေပးေနသည္ကုိ အတုိင္းသား ၾကားေနရေသာ္လည္း ရန္မ်ားမည္စုိးသျဖင့္ နားထဲဂြမ္းဆုိ႔ကာစာေရးေနစဥ္ `ဒုန္း´ ဟူေသာ အသံႀကီးႏွင့္အတူ ကေလးငုိသံကုိပါ အရပ္ပ်က္မတတ္ၾကားလုိက္ရသည္။

ဘာမွမသိေသာကေလးက ခုိင္းသမွ်လုပ္ရသျဖင့္ အျမင့္မွခုန္ခ်စဥ္ေျခေခါက္၍ မ်က္ႏွာႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ေဆာင့္ မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ အလွည့္ဆုိတာ အေႏွးနဲ႔အျမန္ေရာက္လာတာပဲ မဟုတ္လား…..


ဒီဃနိကာယ္သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္၌ သဂၤါလအမည္ရွိ သူႀကြယ္သားအား ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကား ဆုံးမေတာ္ မူအပ္ေသာ `ဂိဟိ၀ိနယတရား´ ပါဥေဒသသံေပါက္ (၁၁)ခ်က္၏ ေနာက္ဆုံး အခ်က္ျဖစ္ေသာ…

“အရပ္ဒိသာ၊ ေျခာက္မ်က္ႏွာ၊ လုံစြာပိတ္ဆုိ႔ထား” ဟူ၍ သံေပါက္လကာၤျဖင့္ စပ္ဆုိထားေသာ သားသမီးတုိ႔သည္ မိဘတုိ႔၌ (၅)ပါးေသာ၀တ္တို႔ကုိ မျပဳကုန္ျငားအ့ံ၊ အမိအဖဟူေသာ အေရွ့ အရပ္ မ်က္ႏွာသည္ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္၏ ထုိအခါ ထုိအရပ္မ်က္ႏွာမွ အတာ ႏုပါဒေဘး၊ ပရာႏုပါဒေဘး (၂)ပါးသည္ ထုိသား၊ သမီးတုိ႔ကုိ ၀င္ေရာက္၏ ေဘးသင့္၏ (၅)ပါးေသာ၀တ္ကုိျပဳကုန္ေသာ သားသမီး တုိ႔အား ထုိအရပ္မ်က္ႏွာသည္ လုံၿခဳံ၏ အမိ၊အဖတုိ႔ႏွင့္ စပ္ေသာေဘး (၂)ပါးသည္ ထုိသား၊ သမီးတုိ႔ သုိ႔မေရာက္ၿပီ၊ ေဘးကင္း၏ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀တ္ျပဳမႈကုိ ပိတ္ဆုိ႔ထားမႈ ဟုဆုိသတည္း။


ကြ်န္မမွာသာ သံေ၀ဂယူရင္း ေန႔စဥ္တုိင္းၾကားေနရေသာ ေဒၚျမေမႊး၏ ဆဲဆုိသံ၊ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ အဘုိးႀကီဒ၏ `ျမတ္စြာဘုရား ကယ္ေတာ္မူပါ´ ဟူေသာ ရင္နင့္ဖြယ္ အသံေပါင္းစုံတုိ႔အား ၀ဋ္ရွိ သ၍ခံေနရင္း ဤတုိက္ခန္းေလးအတြင္း၌ အေပၚထပ္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္ ဇတ္လမ္းအား ဆက္ကေနရေပဦးမည္။


ဆုကဗ်ာ

7 comments:

အႏိႈင္းမဲ့ said...

အင္းးး....ဒီလုိမ်ိဳးေတြလဲတကယ္ရွိၾကေသးတာပဲေနာ္.။
ေၾကာက္စရာႀကီးေနာ္...၀ဋ္လည္တာ တကယ္ရွိတယ္ဆုိတာ..ယုံတယ္..အမေရ။
ပုိ႔စ္ေလးေရးထားတာေကာင္းတယ္..။
အိမ္မက္အေၾကာင္းေလးလဲ ဆက္ေရးအုံးေနာ္..။

Unknown said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ story ေလးပါ.အျပင္မွာလည္း အမ်ားစု ဒီလိုျဖစ္ပ်က္ေနၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ တေန့မွာေတာ့ .၀ဋ္ဆိုတာ၇ွိလာမွာပါ ဆုေရ..ဆက္ေရးပါအံုးေနာ္...

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

ခင္ပြန္းၾကီး ဆယ္ပါးကို ေစာ္ကား ရင္ .. ငရဲ က ေျပးမလြတ္ႏိုင္ပါဘူး....အက်ိဳး..အေၾကာင္း...အျမဲရွိေနတတ္
ၾကပါတယ္....
ရသလည္းပါ...မွတ္သားစရာလည္းပါတဲ့ ...ပညာေပး စာမူ
ေကာင္း တစ္ပုဒ္ပါပဲ..
အားေပးပါတယ္ ဆက္လက္ေအာင္ျမင္ လို႕ ..

ေပ်ာ္ပါေစ

*.*.*

ဧည့္သည္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေတြး ။ ေရးတတ္လိုက္ပါဘိ ။ အဲဒီလိုေလးေတြ ေရးတတ္ခ်င္ပါတယ္ ။
အမွန္ေတာ့ ေဒၚျမေမႊး က ေဒါသျဖစ္စရာ မဟုတ္ပါဘူး ။
သနားစရာပါ ။ ေလာကမွာ သူ႔ေလာက္ သနားစရာေကာင္းတဲ့ သတၱ၀ါ ရွိေတာ့မယ္မထင္ပါဘူး ။
ေနာက္ထပ္ ဆက္ေရးပါဦးေနာ္ ။ အားေပးေနပါမယ္ခင္ဗ် ။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္ HT

မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ said...

ညီမေလး

အရမ္းေကာင္းတယ္

ၤFacts ေတြေပၚမွာ Base လုပ္ထားပံုဘဲ
ဒါေပမယ့္ Short Subject ေတြရဲ့ သေဘာက အဆံုးမွာ Tempo ကို အရမ္းျမွင့္ၿပီး ျဗဳန္းစားႀကီး ျဖတ္ခ်လိုက္ရင္ ပိုလွသြားတတ္တယ္
ဖတ္ရတဲ့သူကို ေတြးစရာ အမ်ားဆံုးက်န္ခဲ့ေစတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့

ညီမေလး နားလည္မွာပါ

ညီမ က အကို႔ ထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီးေရးတတ္ပါေသးတယ္ :)

Unknown said...

မိဘကုိ မရုိေသတတ္တဲ့ သားသမီးေတြကို ဖတ္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ
သားသမီးေတြက မိဘေတြကို အခ်ိန္လြန္မွ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ၾကတယ္ေလ
ေနာင္တေတြနဲ႕ အတူေပါ့

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဒီလို မိဘကို ေစာ္ကားတဲ႕ ေက်းဇူးမသိတတ္တဲ႕ လူစားမ်ိဳးေတြ အျပင္မွာ တကယ္မရွိပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းမျပည္႕ႏိုင္မွန္းသိရက္နဲ႕ ဆုေတာင္းမိတယ္..
သူသည္လည္း တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဒီလိုဘ၀ေရာက္ရဦးမယ္ဆိုတာ ေမ႕ေလ်ာ႕ေနခဲ႕ပံု ရပါတယ္.. ေနာက္မက်ခင္
အျမန္ဆံုး အသိတရားရႏိုင္ပါေစ..

Sukabyar

Sukabyar
အႏုပညာကိုျမတ္ႏိုးသူ(Actress,Publisher in Myanmar)
 

. Design by Insight © 2009