ခ်စ္စကိုရွည္ေစ၊ မုန္းစကို တိုေစ

ကၽြန္မ ဒီ Post ကိုေရးျဖစ္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးယူၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးေတာစဥ္းစားခဲ့ရ တာကိုပထမဦးဆံုး၀န္ခံထားပါရေစ။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့စာေရးတာ၀ါသနာပါတဲ့ စာေရးသက္ေလးနည္းနည္းေလး ရေနၿပီျဖစ္တဲ့ကၽြန္မအတြက္စာတစ္ပုဒ္ခ်ေရးဖို႔ကို အခ်ိန္ေတြလခ်ီၿပီး ေပးစရာမလိုေတာ့တဲ့အျပင္ Mood၀င္ရင္၀င္သေလာက္ တစ္ရက္(သို႔) နွစ္ရက္ သံုးရက္ အတြင္းမွာပဲ ကၽြန္မေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို အေခ်ာသတ္စဥ္းစားႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆာင္းပါးေလးကိုေတာ့ အခ်ိန္၂လၾကာ ေသခ်ာစဥ္းစားျပီးမွ ေရးသားဖို ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာ ေၾကာင့္ပါပဲ။
“လူျဖစ္ရတာဂုဏ္ယူတယ္”
ကၽြန္မတို႔အားလံုးဟာ ဘ၀ေပးကုသိုလ္ကံသိပ္ေကာင္းလြန္းလို႔ (၃၁)ဘံုေသာေလာကီသား ေတြထဲမွာမွ ရခဲလွတဲ့ လူ႕ဘ၀ကို ရရွိခံစားေနၾကသူေတြျဖစ္ရတာ အင္မတန္မွကို ကံေကာင္း ျခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားၾကလို႔ပါ။
အဲဒီအတြက္ ကၽြန္မတို႔ဟာ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ေယာက္တည္းရပ္တည္ေနလို႔ မရၾကပါဘူး။ မိသားစုနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ ဆက္ဆံေနၾကရပါတယ္။
အခ်ိန္ႏွင့္အမွ်ထိေတြ႕ရင္းႏွီးမႈမ်ားလာေလေလ၊ေျပာဆိုဆက္ဆံေရးေတြ မ်ားျပားလာေလေလ တစ္ဖက္သားစီရဲ႕စိတ္ထဲမွာအဆင္မေျပမႈေလးေတြ၊ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာလိုမႈေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ျပသာနာအဖုအထစ္ေတြ၊ စကားအရႈပ္အေထြးေတြ၊ ေႏြးေထြးတဲ့ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ၊ အားမလို အားမရျဖစ္မႈေတြအျပင္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ ရပ္ေတြမွာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရင္း အခ်င္းခ်င္း ခံစားခ်က္ေတြ ႏွီးေႏွာဖလွယ္မိတာေတြ ရွိႏိုင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကို ခံစားခ်က္ အမ်ိဴးမ်ိဴးကေနရာယူလာခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္္။ ဒီလိုခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ေျပာခြင့္ေပးပါရွင္။
တစ္ခါက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္းလာတဲ့သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ရွိပါတယ္။
“သူငယ္ခ်င္းငါ့ကိုပိုက္ဆံ(၂)သိန္းေလာက္ခဏေခ်းပါလားကြာ”
(A)ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက (B)ကိုေျပာခဲ့တာပါ။
“ အိမ္မွာေလ ငါတို႔မိသားစု ျပသာနာေလး ေျဖရွင္းစရာရွိလို႔ပါ။ နင့္ကိုေလ ငါ လကုန္လို႔ လခထုတ္ရင္ ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ဟာ...တကယ္ပါ”
သူငယ္ခ်င္း(A)ရဲ႕ေတာင္းပန္ခယစြာနဲ႔ ေျပာၾကားေတာင္းဆိုလာတဲ့စကားလံုး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေတြကို သူငယ္ခ်င္း(B) ဘယ္လိုမွ ခံစားႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ပါဘူး။သူ႕ရဲ႕အေတြးထဲမွာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ ့ စိတ္ေသာကအပူေတြကို မွ်ေ၀ခံစားလိုစိတ္ျပင္းထန္ခဲ့တာေၾကာင့္ …
“ေအးပါဟာ ေကာင္းပါၿပီ။ နင္အဆင္ေျပေအာင္ ငါစုထားတဲ့ပိုက္ဆံေလးေတြထဲကေန ေပးလိုက္ ပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ နင္ငါ့ကို ေသခ်ာေတာ့ျပန္ဆပ္ပါဟယ္။ ငါ့မွာလည္း နင္သိတဲ့အတိုင္း ပဲ၊ အပို၀င္ေငြမရွိဘူးဆိုတာ”
“စိတ္ခ်သူငယ္ခ်င္း ငါေလ လကုန္တာနဲ႔ ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ နင္ ငါ့ကို ပိုက္ဆံေခ်းတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔ေနာ္။ နင္နဲ႔ငါပဲသိေၾကးေနာ္။ ကတိေပးလား?”
သူငယ္ခ်င္း (A)စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ေငြေၾကးေရာ ကတိပါ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ကူညီခဲ့လိုက္ေပမယ့္ အခ်ိန္တန္လို႔ ပိုက္ဆံျပန္ဆပ္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာတဲ့အခါ အေၾကြးျပန္ရဖို႔ေနေနသာသာ အေျပာင္း လဲႀကီးေျပာင္းလဲသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း(A)ရဲ႕ ပရိယာယ္ၾကြယ္၀လွတဲ့ စကားလံုးလွလွေလးမ်ား ကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ရရွိလိုက္ပါတယ္။
“ဟဲ့ ဘာပိုက္ဆံ(၂)သိန္းလဲ နင္ ငါ့ကို ဘယ္တုန္းက ေပးခဲ့ဖူးလို႔လဲ၊ ဘာေတြ လာေျပာေနတာ လဲ၊ နင့္မွာသက္ေသရွိလို႔လား”
သူငယ္ခ်င္း(A)ရဲ႕စကားလံုး မုန္တိုင္းေအာက္မွာ နာလန္မထူႏုိင္ေအာင္ လဲက်သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း (B) တစ္ေယာက္ စိတ္ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း …
“နင္ ငါ့ကို အဲဒီေန႔ကေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ငါခ်က္ခ်င္းထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ ေငြ(၂)သိန္းအတြက္ ငါ့မွာ သက္ေသျပစရာ လူမရွိေပမယ့္ နင့္စိတ္ဓာတ္ကနင္ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သက္ေသျပသြားပါၿပီ။ နင္နဲ႔ ငါရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက ဒီပိုက္ဆံ(၂)သိန္းနဲ႔တင္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုက္ရ တာကိုေတာ့ တကယ္၀မ္းနည္းမိတယ္ … ”
ကဲ ဒီပံုျပင္ေလးရဲ႕ အဆံုးသတ္မွာ အေတြးပြားစရာေလးေတြ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ျဖစ္သြားၾက မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ပံုျပင္ေလးထဲမွာ အားမလို အားမရမႈေတြျဖစ္သြားခဲ့ၾကရင္ေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ပံုျပင္ေလးကိုဆက္ၿပီးနားေထာင္ၾကည့္ေပးပါဦးရွင္။
သူငယ္ခ်င္း(A)နဲ႔(B)ၾကား မွာ ဒီျဖစ္စဥ္ကိုမသိတဲ့ အေ၀းေရာက္သူငယ္ခ်င္း(C)က ရုတ္တရက္ ပါ၀င္လာခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္း (C)က သူငယ္ခ်င္း(A)ကိုေမးခဲ့ပါတယ္။
“သူငယ္ခ်င္း(A)ေရ၊ (B)တစ္ ေယာက္ေရာ မေတြ႕တာၾကာၿပီ၊ ဘယ္ေတြ ေပ်ာက္ေနလဲကြာ၊ ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္ တစ္ရက္ဆံုေတြ႕ၾကရေအာင္။ နင္ပဲဦးေဆာင္ၿပီးခ်ိန္းေပးပါေနာ္”
သူငယ္ခ်င္း(C)ရဲ႕ စကားသံက သူငယ္ခ်င္း (A)အတြက္ အခက္ႀကံဳစရာျဖစ္ေနခဲ့ရပါၿပီ။
သူသာ ေတြ႕ဆံုဖို႔ခ်ိန္းေပးလိုက္ရင္ သူနဲ႔(B)ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေပၚသြားမွာကို စိုးရိမ္ၿပီး
စိတ္ထဲေတြ႕ရာေကာက္ေျပာခ်လိုက္ပံုက…
“သူ႕ကိုငါ မေတြ႕ခ်င္ဘူး၊ ငါ့ဆီကပိုက္ဆံ(၂)သိန္းေခ်းတုန္းက ေခ်းသြားၿပီးျပန္ေပးခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ သက္ေသရွိသလား၊ ဘာလားနဲ႔ အလကား သူငယ္ခ်င္း၊ ၿပီးေတာ့ နင့္ မေကာင္းေၾကာင္းကိုလည္း သူက အတင္းေတြေျပာေသးတာ။ နင္ ကေတြ ့ခ်င္ေသးတယ္ ဟုတ္လား ? ေတာ္ၿပီ ဟာ ငါသူနဲ႔ ဆက္သြယ္မလုပ္ေတာ့ဘူး”
အေ၀းေရာက္သူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္ ျပန္ဆံုေတြဖို႕ေတာင္းဆိုမိကာမွ မထင္မွတ္ဘဲၾကား လိုက္ရတဲ့ စကားသံေတြက သူငယ္ခ်င္း(C) အတြက္ဇေ၀ဇ၀ါေ၀ခြဲမရေပမယ့္ သူ့မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို(B)က ေျပာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔တင္ပဲ သူငယ္ခ်င္း(B)အေပၚ အမုန္းႀကီး မုန္းတီးသြားခဲ့ ရပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္လည္း ဒီကိစၥနဲ့အဖုအထစ္ေတြျဖစ္သြားခဲ့ၾကျပီး ရာသက္ပန္စကားမေျပာ ၾကေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္တာက သူငယ္ခ်င္းAဆီမွာ့ ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့အခ်ိန္က အမွတ္မထင္ ဖမ္းထားလိုက္မိတဲ့ Phone recording File ေလးကို သက္ေသ အျဖစ္တည္ရွိေနရက္နဲ႕ ဘယ္သူ႕ကုိမွ ဖြင့္ဟမေျပာေတာ့ဘဲေရငံုနွုတ္ပိတ္ေနလိုက္တာပါပဲ။
A ရဲ ့စိတ္ဓာတ္က ေျဖရွင္း မွ ေျပလည္မယ့္ ျပသာနာမ်ိဴးကို မလိုလားဘဲတစ္ဦးကို တစ္ဦးယံုၾကည္မွႈနဲ႕ ေဖးမတည္ေဆာက္တဲ့ ဆက္ဆံေရးကိုသာ လိုလားေတာင့္တ ခဲ့မိတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီပံုျပင္ေလးမွာ ကၽြန္မ အသိတစ္ခုရလိုက္တာက ျပသနာတစ္ခုကို နားႏွစ္ဖက္နဲ႔ နားမေထာင္ဘဲ တစ္ဖက္ သတ္စကား၊ တစ္ဖက္နားနဲ႕ တစ္ဖက္သတ္ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး တစ္ေခ်ာင္းမျပတ္သင့္ဘဲ ျပတ္သြားခဲ့ရတာပါ။
ကၽြန္မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ဒီလိုပံုစံတူ အလားသ႑ာန္တူျဖစ္ရပ္မ်ဳိး ရွိေနၾကတဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ နားလည္မႈလြဲ၊ အထင္လြဲ၊ အျမင္လြဲေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္လာ ႏုိင္ၾကပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ယံုၾကည္မႈတစ္ခုကိုတည္ေဆာက္ၾကတဲ့ေနရာမွာသက္ေသလိုပါသလား?
တကယ္လို႔သာ သူငယ္ခ်င္း(C)က သူငယ္ခ်င္း(A)ေရာ(B)ႏွစ္ဦးစလံုး ေျပာၾကားလာတဲ့ စကားႏွစ္ဖက္ကို ၾကားသိခဲ့ရရင္ ဒီႀကိဳးေလးျပတ္ေတာက္သြားမွာတဲ့လား?
သူငယ္ခ်င္း(B)ကေရာ ဘာေၾကာင့္ အမွန္တရားကို မေျဖရွင္းဘဲ ေခါင္းငံု႔ၿငိမ္ခံေနခဲ့တာလဲ?
သူငယ္ခ်င္း(A)ကေရာဘာေၾကာင့္မ်ား ေငြက်ပ္ (၂)သိန္းတည္းနဲ႔ အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကို ျဖတ္ ေတာက္ပစ္ရက္တာလဲ?
ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ အဆံုးသတ္အေျဖကို နားလည္မႈ၊ ေစတနာမႈေတြနဲ႔ပဲ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။
“စိတ္ၾကိဳက္နာမည္ေပးၾကည့္နိင္ပါတယ္”
ဒုတိယေျမာက္ပံုျပင္ေလးအတြက္အသိေပးခ်င္တာက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ကိုယ္ပိုင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ ကိုယ္စီရွိတတ္ၾကပါတယ္။
မိသားစုအတြင္းေရးကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူ သမီးရည္းစားၾကားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ၾကားမွာမဆုိ ဖြင့္ေျပာသင့္တဲ့ အတြင္းေရးလွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ရွိသလို ဖြင့္မေျပာသင့္တဲ့ အတြင္းေရး လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္မ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ၾကပါတယ္။
ရံဖန္ရံခါ မိမိတို႔သိပ္ယံုၾကည္အားကိုးတတ္ၾကတဲ့ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္ေတြကိုလည္း ဖြင့္ဟ ရင္ဖြင့္မိတဲ့ အထိအတြင္းေရးကို ေဖာ္ထုတ္တတ္ၾကသူေတြလည္းရွိၾကပါတယ္။
အဲဒီအတြက္ မိမိဟာသူတစ္ပါးရဲ႕ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္ ျဖစ္လာၿပီဆိုကတည္းက သူ ကိုယ့္အေပၚထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈကရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ဆိုတာကို အေသအခ်ာသိရွိထားသင့္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ကာ ယံုၾကည္လို႔ပံုအပ္သူရဲ႕လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကိုရာသက္ပန္ ေစာင့္ထိန္းရေတာ့မယ့္တာ၀န္က
တိုင္ပင္ခံရသူရဲ႕သစၥာတရားတစ္ခုလို ့ ခံယူ မိပါတယ္။ ဖြင့္ဟေျပာခဲ့သူအေနနဲ႔ေရာ သူ႕အတြက္ ဘာအက်ဳိးအျမတ္မွ ျပန္ရမွာမဟုတ္တာသိသိၾကီးနဲ ့ဘဲရင္ဖြင့္လိုက္လို႔ ခံစားရသမွ် ေပါ့ပါးသြားေစ ဆိုတဲ့ စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ သာဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္ ေစာင့္ထိန္းထားၾကရမွာေပါ့။
“အန္တီရယ္ ကၽြန္မအေဖကေလ တကယ္ေတာ့ ေထာင္က်ေနတာပါ ၊ ဒါေတြကို သမီး ရွက္လြန္းလို႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေျပာရဲပါဘူး။ ေဖေဖက သူမ်ားေခ်ာက္တြန္းတာကိုခံလိုက္ ရတာပါ။ မိသားစုတစ္ခုလံုး အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဒီအေၾကာင္းကို အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ နီးစပ္ရာက မိတ္ေဆြေတြေမးလာတိုင္း ႏုိင္ငံျခားထြက္သြားတယ္လို႔ သမီးေျပာေနရတာပါ။
အမွန္အတိုင္း သူမ်ားေတြသိေတာ့လည္း သမီးတို႔အတြက္ေရာ သူတို႔အတြက္ ပါအက်ဳိးမွမရွိတာ အရွက္ကြဲရံုပဲအဖတ္တင္မွာေလ”
လို႔အစခ်ီၿပီး ဇာတ္ေကာင္(F)က ဇာတ္ေကာင္(G)ကို ေသာကေတြေျပလိုေျပျငား မဆီမဆိုင္ ရင္ဖြင့္ခဲ့လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဇာတ္ေကာင္(G)ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း “ ေၾသာ္ (F)က ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ယံုၾကည္တာပဲ။ သူ႕ဘ၀က သနားစရာေလး” ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲဆက္ဆံေပါင္းသင္းလာခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ မွာပဲ ဇာတ္ေကာင္(F)နဲ႔ (G)ၾကားကို ဇာတ္ေကာင္(E) ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
“အန္တီေရ---- (F)တို႔မိသားစု သတင္းၾကားၿပီးၿပီလား? သူ႕အေဖက အလြဲသံုးစားမႈနဲ႔ ေထာင္က် ေနတာေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔မိသားစုက ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၿငိမ္ကုတ္ေနၾကတာေလ။ အျပင္ပန္း ၾကည့္ေတာ့သာ ရိုးသားသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔ အလကား လူလိမ္မိသားစုေတြ” ဇာတ္ေကာင္(E)ရဲ႕စကားသံအဆံုးမွာ မခံခိ်မခံသာျဖစ္သြားသူက ဇာတ္ေကာင္(G)ပါ။
ဒါကလည္း ကၽြန္မတို႔ လူသားေတြရဲ႕ မခံခ်င္စိတ္ျပင္းျပတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးတစ္ခုပါပဲ။
“အို မဟုတ္တာကြယ္။ သူ႕အန္တီကို အကုန္ေျပာျပပါတယ္။ သူ႕အေဖက အထင္လြဲခံရတာ တဲ့ေလ။ ပစၥည္းေတြကလည္း သူ႕အေဖယူတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕အေဖရဲ႕သူေဌးက လုပ္တာကို ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေနလို ့ဓားစာခံလက္မွတ္ထိုးလိုက္ရတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ တရားခံစာရင္း၀င္သြားတာပါ။
သူမ်ား အေၾကာင္းေတြကို အဲဒီလို ေသခ်ာမသိဘဲ မေျပာပါနဲ႔။ ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္”
“ဟာ အန္တီကလည္း ဘာမွလည္းမသိဘဲ သူေျပာသမွ် လွိမ့္ယံုေနေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မက မေသခ်ာဘဲေျပာပါ့မလား။ကၽြန္မအေဒၚနဲ႔ သူ႕အေဖနဲ႔က တစ္ရံုးတည္း လုပ္လာၾကတာ။ အခု ဆိုၾကည့္ပါလား။ အေဖသာ ေတာင္ထဲမွာ သူတို႔မိသားစု မြဲေတသြားလို႔လား။ ဖုန္းနဲ႔ ကားနဲ႔ ေရႊ ေငြေတြ အျပည့္ပဲေလ။ သူတို႔မခိုးထားဘဲ ဒါေတြ ဘယ္ကရမလဲ ကဲ ေျပာ”
ဇာတ္ေကာင္(E)ရဲ႕ တိတိပပေျပာၾကားခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဇာတ္ေကာင္(G)တစ္ေယာက္ မခံခ်င္ စိတ္ကို ႏိႈးဆြလိုက္သလိုခံစားလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပန္ေျပာလိုက္တာက
“အို အဲဒါကလည္း သူ႕အေဖရဲ႕ သူေဌးဆိုတဲ့သူက နစ္နာေၾကးအျဖစ္ ေထာက္ပံ့ထားတာေတြ ေလ။ သူကိုယ္တိုင္ ငါ့့ကို ေသခ်ာေျပာခဲ့တာပါဟဲ့”
“ဟာ ေတာ္ေတာ္အယံုလြယ္တဲ့အန္တီပါလား။ သူခိုးကေတာ့ ခိုးပါတယ္လို႔ ဘယ္၀န္ခံပါ့မလဲအန္တီရဲ ့
ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ အန္တီေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အလိမ္ခံလိုက္ရၿပီ။ ဒီလိုလူမ်ဳိးကို သြားေပါင္း မေနပါနဲ႔။ ကိုယ္ပါေရာၿပီး သိကၡာခ်တယ္။”
ရႈပ္ေထြးစရာ အာရံုေတြၾကားမွာ ဒြိဟျဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္ေကာင္(G)တစ္ေယာက္ ဇာတ္ေကာင္(F)ကို အလိုလိုစြန္႔ခြာသြားပါေတာ့တယ္။
တကယ္ဆိုရင္ G နဲ ့လည္း F မိသားစု ျပသာနာဟာဘယ္လိုနည္းနဲ့မွ မပတ္သက္သလို အက်ိဳးနစ္နာမႈ တစ္စံုတစ္ရာလည္းမရွိခဲ့ပါဘဲ Eရဲ ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ၾကိဳးေလးျပတ္သြားရျပန္တာ ဘာေၾကာင့္ ပါလဲ?
ဇာတ္ေကာင္(E)ကေရာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကိုယ္တိုင္မသိတဲ့ F ရဲ ့အတြင္းေရးမွာ ၀င္ၿပီး စြက္ဖက္ ဟန္႔တားရတာလဲ?
ဇာတ္ေကာင္(F)ကေရာ ဇာတ္ေကာင္(G)ကို ဘာေၾကာင့္မ်ားမိသားစု အတြင္းေရးလွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကို ဖြင့္ဟေျပာဆိုရတာလဲ?
ဒီအေျခအေနမွာသူ မေျပာျပရင္လည္း ရေနတဲ့အေနအထားတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတ္ေကာင္(G) အေနနဲ႔ကေရာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္လို႔ ပံုအပ္ဖြင့္ဟလာသူရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားကို တန္ဖိုးမထားဘဲ ခ်ိဳးဖ်က္ခဲ့ရတာလဲ?
ဒီပံုျပင္ေလးမွာ အေတြးပြားစရာအျဖာျဖာကို ရရွိႏုိင္ၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္မတို့အားလံုးဟာ လူသားထဲကလူသားေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လူ႕ေလာကႀကီးနဲ႔ဘယ္လိုမွ ကင္းေ၀းလို႔မရၾကပါဘူး။
မကင္းႏိုင္လို႔ေပါင္းသင္းၾကၿပီေဟ့ဆိုရင္လည္း နားလည္မႈနဲ႔စာနာျခင္းေလးေတြကို ခိုင္ခိုင္စြဲကိုင္ၿပီး
ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းဖို ့ပိုျပီး မသင့္ေတာ္ေပဘူးလားရွင္ ?
ကၽြန္မတို႔ဘ၀ေတြမွာ မေသခင္စပ္ၾကား လိုအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ေလးေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ လစ္ဟ ေနတဲ့ အေပါက္ေတြကို ျပန္လည္ဖာေတးႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို သိရွိနုိင္ဖို ့ဖေယာင္းတိုင္ (၅)တိုင္ဥပမာနဲ႔ေျပာျပပါရေစရွင္။
ဒီဥပမာေလးကိုသိရွိၿပီးသူေတြလည္းရွိၾကမွာပါ။ မသိေသးသူေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ အသစ္ေပါ့ရွင္။ ဗဟုသုတဆိုတာ အက်ၤီတစ္ထည္လိုပါပဲ။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မ၀တ္ဖူးခင္မွာေတာ့ သစ္လြင္ ေတာက္ပမႈကို သာယာၿပီး ခဏခဏ ၀တ္ၾကည့္ခ်င္ၾကေပမယ့္ ၀တ္ဖူးၿပီးသြားလို႔ ေဟာင္းသြားရင္ လည္း သူ႕ေနရာေဒသအလိုက္ေတာ့ ျပန္လည္ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီး ၀တ္ေနၾကၿမဲ သေဘာတရားအတိုင္းပါပဲ။
တစ္ခါတုန္းက အလင္းမရွိဘဲ ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ကေလး (၅)တိုင္ဟာ အလင္း ကိုယ္စီနဲ႔ ေတာက္ပေနၾကပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္(၅)တိုင္ရဲ႕အလင္းအားေၾကာင့္ ေမွာင္မည္း ေနတဲ့အခန္းဟာ လင္းထိန္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာအခန္းထဲကိုေလေျပေပ်ာ့ေလး တိုက္ခတ္ေနသတဲ့။
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလတိုက္ႏႈန္းက ျပင္းသြားလိုက္၊ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ ၿငိမ္ သြားလိုက္နဲ႔ေပါ့။ ေလတစ္ခ်က္အေ၀့မွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးတစ္တိုင္ မီးၿငိမ္းသြားတယ္။ အခန္းဟာ အလင္းအား နည္းနည္းေလ်ာ့သြားတယ္။
အဲဒီဖေယာင္းတိုင္ေလးကို အခ်စ္လို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အလင္းအားေလး ေလ်ာ့သြားေတာ့ အခန္းဟာ နည္းနည္းေလးေမွာင္သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ႔မွာ ဒုတိယ ဖေယာင္းတိုင္ေလး မီးၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီဖေယာင္းတိုင္ေလးကို သံေယာဇဥ္လို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။
ဒီအခန္းထဲမွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့အလင္းေရာင္ရယ္၊ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့အလင္းေရာင္ရယ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ အခန္းဟာအေမွာင္ထုႀကီးစိုးလာပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ထပ္ေလတစ္ခ်က္အေ၀့မွာ တတိယဖေယာင္းတုိင္ေလးမးီၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီ ဖေယာင္းတိုင္ေလးကို ေမတၲာတရားလို႔ နာမည္ေပးထာပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေနာက္ထပ္ေလတစ္ခ်က္ အေ၀့မွာ စတုတၴဖေယာင္းတိုင္ေလး မီးၿငိမ္းသြားျပန္ပါေတာ့တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္(၅)တိုင္ အလင္းအားရွိတဲ့ ဒီအခန္းဟာ ဖေယာင္းတိုင္(၁)တိုင္မွ်သာ အလင္းအားရပါေတာ့တယ္။
ဒီေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတိုင္ေလးသာ ေလအေ၀့မွာ မီးညြန္႔ကေလးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္ ဒီတစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မည္းသြားေတာ့မွာ အမွန္ပါ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခန္းထဲကို အခန္းပိုင္ရွင္ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။
“ဟာ-----အခန္းႀကီးက ေမွာင္မည္းေနတာပဲ အို--ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဖေယာင္းတိုင္ေလး တစ္တိုင္ လင္းေနေသးလို႔” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့ က်န္ေနတဲ့ဖေယာင္းတိုင္ရဲ႕မီးညြန္႔ကို လက္၀ါးေလးနဲ႔ အသာကာလိုက္တယ္။
အဲဒီအခါမွာ အလင္းေရာင္မွိန္ပ်ပ်ေအာက္မွာ မီးၿငိမ္းေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္(၄)တိုင္ကိုလည္း သူကေတြ႕သြားပါေတာ့တယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ရဲ႕ မီးညြန္႔ကိုကူးၿပီး မီးၿငိမ္းသြားခဲ့တဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ့ မီးကူးေပး လုိက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါမွာ အခန္းေလးက အရင္အတိုင္းပဲ ျပန္ၿပီး လင္းထိန္သြားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး က်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးကို နားလည္စာနာ ေပးမႈဖေယာင္းတိုင္လို႔ နာမည္ေပး ထားလိုက္ပါတယ္။
(စာဖတ္သူမ်ားလည္း နွစ္သက္သလို ခံစားမိသလိုနာမည္ေပးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္)
ခဏေလာက္ေတြးၾကည့္ရေအာင္လားရွင္။
လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ “နားလည္ ေပးမႈ၊ စာနာေပးမႈ”ဆိုတဲ့အလင္းအားရွိတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးသာ ရွိေနေသးရင္ အခ်စ္ဆိုတာျပန္ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
ေမတၲာတရား၊ ကရုဏာတရားေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္္ႏုိင္ပါတယ္။
နားလည္ေပးမႈ၊စာနာေပးမႈဆိုတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးသာ မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္ အခန္းႀကီး ေမွာင္မည္း သြားႏုိင္သလို အခ်စ္ေတြ၊ ေမတၲာတရားေတြ၊သံေယာဇဥ္ေတြ ကရုဏာတရားေတြ ျပန္ျဖစ္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီလိုပါပဲ ေလာကၾကီးမွာလည္းတစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦးနားလည္စာနာမႈမရွိရင္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာ ရလည္း ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာပါပဲ။
ကၽြန္မ အထက္မွာေျပာျပခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ဥပမာေလးေတြရဲ႕ အဓိကျပသာနာက “နားလည္မႈ၊ စာနာေပးမႈ” မရွိခဲ့တာေၾကာင့္ပါပဲ။
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတိုင္းမွာ နားလည္၊စာနာေပးမႈ ဖေယာင္းတိုင္ေလးသာ လင္းလက္ ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ လူမႈဆက္ဆံေရးရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အႏွစ္သာရကိုလူ႔ဘ၀ မကုန္ဆံုးခင္္ စပ္ၾကား ကၽြန္မတို႔ခံစားရရွိႏုိင္ၾကမွာပါ။
မိသားစုတစ္စုမွာလည္းဇရာနဲ႔ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္လာတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးအေပၚ “နားလည္၊စာနာမႈ” ဖေယာင္းတိုင္ေလး ထြန္းညွိေပးထားတတ္တဲ့ သားသမီးေတြကို ရရွိထားတဲ့ မိဘေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ခ်မ္းသာၾကမလဲ။
ေၾသာ္--ငါတို ့မိဘေတြက အခုအသက္ၾကီးလာလို ့ငါတို ့ကိုရွာေဖြ ေကၽြးေမြးနိုင္စြမ္းေတြ ေထာက္ပံ့ နိုင္စြမး္ေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားၾကေပမယ့္ ငါတို ့ေမြးစကေန လူလားေျမာက္သည္အထိ သူတို ့ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ၾကတာပဲေလ.။ အခု ငါတို ့တစ္လွည့္ျပန္ျပီး ျပဳစုရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာျပီ။ မိဘေတြမေသခင္ ျပဳစုသြားမွ သူတို ့ စိတ္ခ်မ္းသာစြာ နဲ ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွာေသခ်ာပါတယ္ ဆိုတဲ့ နားလည္ စာနာမႈအေတြးေတြကို
ေတြးၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သားသမီးေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္ေနာ္။
တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔လူသားေတြအားလံုးမွာ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္စီရွိလာၾကမွာပါ။ လက္တြဲေဖာ္ရွိေနၿပီးသား လူေတြလည္းရွိေနသလို၊ မရွိေသးတဲ့သူေတြ၊ လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသူေတြအတြက္ ကိုယ့္ကိုနားလည္စာနာမႈ မ်ားစြာန႔ဲ ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ ခ်စ္သူကိုသာ ရရွိပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ခ်ဳိၿမိန္မႈေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိနဲ႔ လင္းလက္ ရွင္သန္ေနမွာပါပဲ။
အျပန္အလွန္နားလည္ေပးတဲ့ စာနာေပးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြသာ ကၽြန္မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္မတို႔ လူ႕ေဘာင္ေလာကႀကီးဟာ ဒီထက္ပိုၿပီး သာယာလာပါလိမ့္မယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလာပါ လိမ့္မယ္။ တိုးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို “နားလည္ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ” အျပန္အလွန္ ရွိၾကမယ္ဆိုရင္ ေလာကႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာပါ။
ဒါေပမယ့္
“နားလည္ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ”ကိုေတာ့ အလြဲသံုးစား မလုပ္သင့္ပါဘူး။
“နားလည္ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ”ကိုေတာ့ အခြင့္ေကာင္းမယူသင့္ဘူး။
“နာလည္ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ”ကို တန္ဖိုးမဲ့ေအာင္ မလုပ္သင့္ပါဘူး။
“ခ်စ္သူေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊မိသားစုေတြ၊ လူသားေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ”ရဲ႕ ၾကားမွာ နားလည္ ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ”ဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ကေလးနဲ႔ “အခ်စ္ေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ေမတၲာတရားေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ” ျပန္လည္ ရွင္သန္ထြန္းလင္းၾကပါေစလို႔ အရိုးသားဆံုးဆႏၵ´ျပဳလိုက္ ပါတယ္။

ထာ၀ရေမတၱာျဖင့္
ဆုကဗ်ာ
၂၀၁၁၊ ဇြန္လ ၈ ရက္ ၊ မနက္ ၃:၃၀နာရီ

(P.S------- ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ့ ကၽြန္မရ့ဲ ့ ဒိြဟျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကို နည္းလမ္းမွန္မွန္ဆံုးျဖတ္နိုင္ေအာင္ လမ္းမွန္ေပၚေရာက္ေအာင္ စာေတြ ့အသိေတြ ပြားေစခဲ့တဲ့ ဆရာဦးဘုန္း ကိုဂါ၀ရျပဳလုိက္ပါတယ္ရွင္)