အိႏိၵယကို ေရာက္ခဲ့တယ္ အပုိ္င္း(၇)

ခ်စ္ျခင္းသေကၤတ ဂူဗိမာန္(သို႔) ကမၻာေက်ာ္ တပ္ခ်္မဟာ (Taj Manal) ေန့စြဲ ျမန္မာစာနယ္ဇင္း အဖြဲ႕သားမ်ားအတြက္ အဆင့္ျမင့္ Crowne Plaza Hotel ႀကီး၏ ဘူေဖးနံနက္စာမွာ အိႏၵိယ႐ိုးရာ အစားအစာမ်ားႏွင့္ ဥေရာပ အစားအစာ အနည္းငယ္ကို ျမည္းစမ္းခြင့္ ရရွိခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ အာလူးမဆလာ တိုရွည္၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အာပံုႏွင့္ ခ်ာပါတီ ပူပူေႏြးေႏြးေလး တို႔ျဖင့္ အရသာရွိေသာ နံနက္စာကို စားသံုးရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့မိသည္။

အိႏၵိယ႐ိုးရာ အစားအစာမ်ားမွာ ကြၽန္မတို႔အတြက္ အရသာ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ေသာ္လည္း ေရာက္ရွိေနေသာ မဇိၩမေဒသ၏ အေငြ႕အသက္မ်ား လႊမ္းမိုးေနျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ စားေကာင္းသည္ဟု ခံစားမိသည္။ အိႏၵိယကိုေရာက္ရွိသည့္အခါ တပ္ခ်္မဟာ(Taj Mahal) က ိ ု မ ွ မေရာက္ဖူးလွ်င္ အဓိပၸါယ္မရွိ၊ မျပည့္ စံုဟူ၍ ေျပာစမွတ္တြင္ေနၾကတာ ေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ သြားေရာက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္မွာ Agra ေဒသရွိ နာမည္ေက်ာ္ Taj Mahal ဂူဗိမာန္ ဆီသို႔ျဖစ္သည္။ တပ္ခ်္မဟာခရီးစဥ္ အတြက္တည္းခိုရာနယူးေဒလီၿမိဳ႕မွ Agra ေဒသသို႔ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ျဖင့္ (၄)နာရီေက်ာ္ၾကာျမင့္စြာစီးနင္းလိုက္ ပါခဲ့ၾကၿပီး မိုးတဖြဲဖြဲရြာသြန္းေနခ်ိန္ျဖစ္ သည့္အတြက္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွ ႐ႈခင္းမ်ားကို ေကာင္းစြာမွတ္တမ္းမတင္ႏုိင္ခဲ့ၾကေပ။ နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ ကတည္းက ဟိုတယ္မွထြက္ခြာလာခဲ့ၾကရသည့္အတြက္ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕သား အားလံုးကိုတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈပံုစံမ်ဳိးစံုျဖင့္ ကားေပၚတြင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ အိႏၵယႏိုင္ငံမွသတင္းစာမ်ားကိုစိတ္ဝင္တစားဖတ္ေနၾကသူမ်ားရွိသလို၊ ျမန္မာ ျပည္သို႔အလြမ္းေျပဖုန္းေျပာေနၾကသူမ်ား၊ဘုရားရွိခိုး၊ပုတီးစိတ္ေန သူမ်ား စသည္ျဖင့္ကိုယ္စီ၊ကိုယ္စီအလုပ္မ်ားေနၾကသည္ကို မိုးစက္သံတေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္မ်ားအၾကားေတြ႕ျမင္ရေပသည္။ ကြၽန္မ၏အေတြးစိတ္ကူးမ်ားထဲတြင္မူၾကည့္႐ႈခဲ့ဖူးသည့္ ''Slumdog Millionaire''႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲမွဇာတ္ဝင္ခန္းအခ်ဳိ႕ကိုျပန္လည္ျမင္ေယာင္ လာမိရင္း Taj Mahal သို႔အျမန္ဆံုးေရာက္ဖူးခ်င္သည့္ဆႏၵမ်ားပုိမုိျပင္းျပ လာခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အဆုိပါ ''Slumdog Millionaire'' ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား၏အဓိကဇာတ္ေကာင္လူငယ္ေလးႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ ''Salimႏွင့္ 'Jamal တို႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ထားၾကေသာဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားထဲတြင္ တပ္ခ်္မဟာ ၌ ႐ိုက္ကူးထားေသာဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားမွာ၊ ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္မ်ားအတြက္ ဗဟုသုတျဖစ္စရာ၊ ေလ့လာေရွာင္ၾကဥ္စရာမ်ားကို ထည့္သြင္း႐ိုက္ကူးထား ျခင္းေၾကာင့္ပင္။ ကမၻာအံ့ဖြယ္(၇)ပါးထဲတြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ''တပ္ခ်္မဟာ'' သို႔ဝင္ေရာက္ႏုိင္ရန္အတြက္ လူႀကီးတစ္ဦးလွ်င္ဝင္ေၾကးအျဖစ္႐ူပီး(၅ဝဝ) (Rupees 500)သတ္မွတ္ထားၿပီး (၁၅)ႏွစ္ေအာက္ကေလးႏွင့္လူငယ္မ်ားကိုမူ ဝင္ေၾကးအခမဲ့သတ္မွတ္ထားသည္ကုိေတြ႕ရသည္။ အဆုိပါဝင္ေၾကးကို ေပး ေဆာင္ၿပီးပါက ဖိနပ္ထည့္ရန္ အိတ္ႏွင့္ေရသန္႔ဘူးတစ္ဘူးကို သတ္မွတ္ေကာင္ တာ၌အခမဲ့ထုတ္ယူႏုိင္ၾကၿပီး တပ္ခ်္မဟာသို႔ ဝင္ေရာက္ေလ့လာၾကမည့္ ဧည့္သည္မ်ားအား ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာလက္နက္မ်ား၊အရည္ႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာအစားအေသာက္၊ ပီေက၊ သၾကားလံုးမွ အစ ကင္မရာ Tripod အဆံုး၊ စီးကရက္ႏွင့္မူးယစ္ေစေသာ ပစၥည္းမ်ား၊ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ား(ဝါယာႀကိဳး၊ဓာတ္ခဲ၊ကင္မရာ Charger စသျဖင့္)ယူေဆာင္မသြား ႏုိင္ရန္ ဝင္ေပါက္အဝမွာပင္ စစ္ေဆးရွာေဖြမႈမ်ားကို စနစ္တက်ျပဳလုပ္ေနၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ကြၽန္မတို႔ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည့္ စက္တင္ဘာလ(၁၉)ရက္မွာ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လာေရာက္လည္ပတ္သည့္ေဒသခံျပည္သူ မ်ားႏွင့္ ခရီးသြားႏုိင္ငံျခားသားဧည့္သည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္သိပ္ေနခဲ့ၿပီးမိုးကလည္း ပိုမို သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနခဲ့တာမို႔ ဓာတ္ပံုေကာင္း႐ိုက္ကူးလိုသည့္ ျမန္မာစာနယ္ ဇင္းမ်ားအတြက္ အခက္ႀကံဳခဲ့ရေလသည္။ ကြၽန္မတို႔အားလံုးကို ဦးေဆာင္ၿပီး လုိက္လံရွင္းျပခဲ့သူက Agra ေဒသရွိ Mr.Bobby ဆုိေသာ Tour Guide တစ္ဦးပင္ျဖစ္ၿပီး Taj Mahal ၏ ရာဇာဝင္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းေလ့လာ ထားသူျဖစ္တာကို သူရွင္းျပခဲ့သည့္အခ်က္အလက္မ်ားအရ အကဲခတ္မိခဲ့ သည္။ တပ္ခ်္မဟာ၏ပတ္ဝန္းက်င္သန္႔ရွင္းေရးကို အေလးထားေဆာင္ရြက္ မႈေၾကာင့္သာမက ခရီးသြားျပည္သူမ်ား၏ဖိနပ္မ်ားေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၾကရ သည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားအေပၚ သံုးသပ္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ဝင္ေၾကးစတင္ေပးေဆာင္က တည္းက တစ္ပါတည္းေပးလိုက္ေသာဖိနပ္ထည့္ရန္အိတ္အျဖဴေရာင္ေလး မ်ားကို ေျခေထာက္တြင္ စြပ္လ်က္ျဖစ္ေစ၊အိတ္အတြင္းသို႔ဖိနပ္ခြၽတ္လ်က္ ျဖစ္ေစ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အဆုိပါ အခ်က္ကိုလည္း ''Slumdog Millionaire'' ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ဝင္ ခန္းတစ္ခုတြင္ထည့္သြင္း႐ိုက္ကူးကာ၊ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားအား သတိေပး ထားၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ မိုးေရစိုစြတ္ေနေသာ ဖိနပ္မ်ားကို အိတ္စြပ္၍ ေခ်ာ္မလဲ ေအာင္သတိထားေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကရသည္။ တပ္ခ်္မဟာ(Taj Mahal)၏ အဓိပၸါယ္မွာ ''Crown Palace''(ဧကရီနန္းေတာ္) ျဖစ္ၿပီး Mughal ဘုရင္ႀကီး Shah Jahan ၏ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသည့္မိဖုရားေခ်ာ''Mumtaz Mahal'' အားရည္ရြယ္ၿပီးဗိသုကာပညာရပ္မ်ားျဖင့္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာကမၻာေက်ာ္ဂူဗိမာန္ႀကီးျဖစ္သည္။(၁၆၅၃)ခုႏွစ္မွာ ေဆာက္လုပ္ၿပီး စီးခဲ့သည့္ Taj Mahal ဂူဗိမာန္ႀကီးမွာအစိတ္အပိုင္းမ်ား၏မွန္ကန္ေသာ အခ်ဳိး အစားအတုိင္း အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းျဖင့္ (၁၆၃ဝ-၁၆၅၂)ခုႏွစ္အတြင္း(၂၂) ႏွစ္ၾကာျမင့္စြာ ဖန္တီးခဲ့ေသာသတိရေအာက္ေမ့ဖြယ္အေဆာက္အဦႀကီးပင္ျဖစ္ သည္။ တပ္ခ်္မဟာႀကီးကိုဖန္တီးရာတြင္ ကာယလုပ္သားေပါင္း(၂ဝဝဝဝ)၊ ႏွစ္ေသာင္းအျပင္ ပန္းရံဆရာမ်ားစြာႏွင့္ေက်ာက္မ်က္အလွဖန္တီးသူမ်ားေပါင္း စု၍သဘာဝ႐ႈခင္းႏွင့္ထပ္တူညီေစရန္ ေျမသားကိုျပဳျပင္စီမံထားေၾကာင္း ေလ့ လာသိရွိရသည္။ယမံုနာျမစ္ကမ္းနေဘးတြင္တည္ရွိေသာ တပ္ခ်္မဟာ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ပါရွား ႏုိင္ငံသား၊ဗိသုကာ ပညာရွင္''Ustad Isa''မွေဆာက္လုပ္ ေပးခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ လတ္ဆတ္ေအးျမေသာ ေလႏုေအးကိုထိေတြ႕ခံစားႏုိင္သည့္ ေနရာေကာင္းအျဖစ္ ကြၽန္မတို႔ ကိုယ္ေတြ႕သိရွိခဲ့ၾကရသည္။ ထုိ႔ အျပင္တပ္ခ်္မဟာႀကီး၏ စႀကၤန္လမ္း ကို စက်င္ေက်ာက္အျဖဴျဖင့္တည္ေဆာက္ထားၿပီး လိပ္ခံုးအမိုး၊ထိပ္လံုး ပံုသဏၭာန္၏အခ်င္းမွာ ေပ(၆ဝ)၊ဟ(၁၈)မီတာ'ရွိကာစုလစ္မြန္းခြၽန္၏အျမင့္မွာ ေပ(၈ဝ)၊ဟ(၂၄)မီတာ'ရွိ၍ လိပ္ခံုးအမိုး၏ေအာက္တည့္တည့္၌မိဖုရား၊ Mumtaz Mahal ၏ဂူသခ်ဳႋင္းကိုထားရွိေစခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထို႔အျပင္ ဘုရင္ႀကီး Shah Jahan ၏ ဂူသခ်ဳႋင္းကိုလည္း သားျဖစ္သူ Aurangzeb ႏွင့္အတူ မိဖုရား၏ အုတ္ဂူႏွင့္ေဘးခ်င္းယွဥ္တြဲလ်က္ထားရွိခဲ့သလို အတြင္းပိုင္းအလွဆင္ျခင္းကိုလည္း အဖုိးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား၊ ေကာင္း မြန္ေသာပစၥည္းမ်ားစြာျဖင့္ ျမႇဳပ္ႏွံေပးထားသည္ဟု သမုိင္းေၾကာင္း မွတ္တမ္း တြင္ ေလ့လာသိရွိခဲ့ရသည္။ (၁၆၃၁)ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၁၇)ရက္ေန႔တြင္ (၁၄)ေယာက္ေျမာက္ ရင္ေသြး ရတနာကိုေမြးဖြားရင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရသည့္မိဖုရား Mumtaz Mahal မွာ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္(၃၉)ႏွစ္သာရွိေသးေၾကာင္း Guide ျဖစ္သူ Mr. Bobby ၏ရွင္းျပခ်က္အဆံုးတြင္ အံ့ၾသစိတ္ျဖင့္ကြၽန္မတို႔အားလံုး၏မ်က္လံုး မ်ားပိုမိုျပဴးက်ယ္ခဲ့ၾကရသည္။ အရာရာစူးစမ္းလိုသည့္သတင္းသမားမ်ားပီပီ၊ အသက္(၃၉)ႏွစ္အရြယ္ေလးႏွင့္ကေလး(၁၄)ေယာက္မိခင္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ မိဖုရား ႀကီး Mumtaz Mahal အား ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ျခားၿပီး ေမြးခဲ့ပါသလဲဆုိေသာေမးခြန္းအျပင္ ကေလးတစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ပံုနည္းလမ္းအဖံုဖံုကိုလည္း သက္ရွိထင္ရွားရွိေနပါက ေမးျမန္းခ်င္သည့္ဆႏၵ မ်ား တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာခဲ့မိေသးသည္။ ''မိဖုရားႀကီးကို ''ရွင္ေမြးလြန္း''ဘြဲ႕ထူးေပးရမယ္'' ဆုိေသာ က်ီစယ္ သည့္စကားသံကိုလည္း မိုးစက္သံမ်ားႏွင့္အတူကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕အတြင္းမွ အမွတ္ မထင္ၾကားလိုက္ရသည့္အတြက္ သေဘာက်စြာျဖင့္ ၿပံဳးမိလိုက္ေသးသည္။ ဒ႑ာရီဆန္ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၲာတရားမ်ားလႊမ္းၿခံဳေနသည့္ ကမၻာေက်ာ္ တပ္ခ်္မဟာဂူဗိမာန္ႀကီးအတြင္း၌ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈေနစဥ္ အခ်ိန္ခဏေလးမွာ ပင္ လြမ္းေဆြး၊ တမ္းတမိသည့္ခံစားခ်က္တစ္မ်ဳိး၊ ဘယ္ေနရာမွ ေပၚေပါက္ လာသည္မသိဘဲ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာမိေသးသည္။ ဘုရင္ႀကီး Shah Jahan ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၲာတရားက ကမၻာေက်ာ္သည္အထိ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ ဖြယ္ျဖစ္သြားသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္လား၊ မိန္းမသား တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္သူ၏ခ်စ္ျမတ္ႏုိး၊ၾကင္နာျခင္းကို လူသိ ထင္ရွားအသိအမွတ္ျပဳခံလိုက္ရျခင္းကို မိန္းမသားမ်ားကိုယ္စားအားက်ေနျခင္း ေၾကာင့္မ်ားလားဟူေသာ ''လား''ေပါင္းမ်ားစြာကို ကိုယ့္ဘာသာကို္ယ္တစ္ကိုယ္ တည္း ေတြးရင္း စိတ္ထဲမွာေမးျမန္း ေနမိျပန္သည္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသမွာ မဆုိ မရွာေဖြဘဲ ေတြ႕ရွိႏုိင္ၾက သည္မွာ မွတ္တမ္းတင္စီးပြားျဖစ္ ဓာတ္ပံုဆရာမ်ားစြာပဲျဖစ္ၿပီး တပ္ခ်္ မဟာအတြင္း၌ ကြၽန္မတို႔အုပ္စုသြား ေလရာေနာက္သို႔ ကင္မရာတစ္လံုး ျဖင့္ လိုက္လံ႐ိုက္ကူးေနေသာ ဓာတ္ပံု ဆရာမ်ားကိုလည္း သတိထားၾကည့္ ႐ႈခဲ့မိသည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံသို႔ေရာက္ရွိ ခဲ့စဥ္အခ်ိန္မ်ားကလည္း စီးပြားျဖစ္ ဓာတ္ပံုဆရာမ်ား၏ မစမႈေၾကာင့္ ဘတ္ေငြမ်ားစြာခုန္ထြက္ခဲ့ဖူးျခင္းေၾကာင့္ အိႏၵိယမွာလည္း ႐ူပီး(Rupee)ေငြမ်ား ခုန္ထြက္ဖြယ္ ရွိသည္ကို ကြၽန္မ ေတြးဆမိခဲ့ေပသည္။ မၾကာမီအခ်ိန္၌ ထင္ထားသည့္ အတုိင္းပင္ ကြၽန္မတို႔၏လႈပ္ရွားမႈပုံရိပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုအမွတ္တမဲ့အေနအထား မ်ားျဖင့္ ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဓာတ္ပံု မ်ားအား တပ္ခ်္မဟာမွ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္တစ္ပံုလွ်င္ ႐ူပီး(၆ဝ) (Rupees60)ႏႈန္းျဖင့္ လိုက္လံေရာင္း ခ်ျခင္းကို ခံၾကရေလေတာ့ သည္။ ဓာတ္ပံုွ Quality အသားမွာ သိပ္မေကာင္းလွ ေသာ္လည္း (5x7")ဓာတ္ပံု Size ႀကီးမ်ားျဖင့္ Print ထုတ္ထားေသာ မိမိတို႔၏ အမွတ္တရဓာတ္ပံုမ်ားကို ထားခဲ့ရမွာ ႏွေျမာသူမ်ားက ျပန္လည္ဝယ္ယူေနၾကသည္ကိုေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဒါသည္လည္း ဓာတ္ပံုဆရာ မ်ား၏ပညာစြမ္းတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္မည္ဟုထင္သည္။မည္သူမဆို ကိုယ့္ဓာတ္ပံု လွလွေလးမ်ားကို သူတစ္ပါးလက္ထဲသည္အတုိင္း ခ်န္ထားရက္မွာ မဟုတ္ သည္ကို ႀကိဳတင္ေတြးဆကာ ႀကံရြယ္ဖန္တီးထားေသာ စီးပြားျဖစ္ဓာတ္ပံု မ်ားပင္ မဟုတ္ေပေလာ။ ကြၽန္မအတြက္မူ ေလဒီဒိုင္ယာနာထုိင္သြားခဲ့သည့္စက်င္ေက်ာက္ထုိင္ခံု ေလးေပၚတြင္ ထုိင္၍ဓာတ္ပံု႐ုိက္ကူးခဲ့ရသလို ''Slumdog Millionire''႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားထဲမွ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္လုပ္ျပသြားခဲ့သည့္အတုိင္း မတ္တပ္ ရပ္လွ်က္အေနအထားျဖင့္ပင္ လက္တစ္ဖက္ကိုအေပၚသို႔ေျမႇာက္ကာ ဂူဗိမာန္ ၏အမိုးကိုလွမ္းဆြဲေနသည့္ဟန္၊ အမူအရာျဖင့္ဓာတ္ပံုကိုလည္းဖန္တီး႐ိုက္ ကူးႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ ေက်နပ္၍မဆံုးႏုိင္ေအာင္ပီတိျဖစ္ေနခဲ့မိသည္။ သတင္း၊ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တျခား Subject ေတြက်ေတာ့လည္း အစိမ္းသက္သက္မျဖစ္ဘူး။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပဲေလ။ ကိုယ္ကဒီဟာေတြ ျမင္ေန က်ဆုိေပမယ့္လည္းလုပ္တာကိုင္တာေတြေတာ့ မသိဘူးေလ။ သူတို႔ေျပာျပ လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီ Broadcast media ဆုိတာကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ တင္မဟုတ္ဘူးေလ။ အကုန္လံုးအတြက္ အက်ဳိးရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ ပါဝင္တဲ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိတယ္လို႔ထင္တယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက media ေပါင္းစံုဂ်ာနယ္ေပါင္းစံုကေနမွ အခုလို ခရီးအတူ ထြက္ရတာဆုိေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အလုပ္ Nature တင္မဟုတ္ပဲနဲ႔ သူမ်ားရဲ႕အလုပ္ Nature ေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဥပမာ တီဗီကလူေတြပါမယ္။ စာေပစိစစ္ ေရးကလူေတြပါမယ္။ တျခားျပန္ၾကားေရးကလူေတြလည္းပါမယ္။အရင္ တုန္းကဆုိရင္ သူ႕အလုပ္သဘာဝကိုယ္က မသိဘူး။ ကုိယ့္အလုပ္သဘာဝ သူကမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ဒီခရီးစဥ္အတူထြက္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔က လည္း ကိုယ္ေတြဒီလိုလုပ္ကိုင္ေနရပါလား။ ကုိယ္ကလည္း သူတို႔ေတြ ဒီလိုလုပ္ ကိုင္ေနရပါလားဆုိတာကိုသိရတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကက်ေတာ့ ဒီအိႏၵိယ ကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္းကေတာ့ ဘယ္လိုေခၚမလဲ ထင္တာေပ့ါ။ တျခားႏိုင္ငံ ေတြနဲ႔ တအားကြာေနတယ္ေပ့ါေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အိႏၵိယကို စေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမင္လုိက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ခုနကေျပာသလိုေပ့ါ။ ဆုိင္ကယ္ေတြအမ်ားႀကီးျမင္ လုိက္တယ္။ မႏၲေလးေရာက္သြားသလိုေပ့ါ။ ဥပမာ အိမ္ပံုစံေတြ သူတို႔ရဲ႕ လူေနမႈအဝတ္အစား ဒါေတြပဲ ကြာခ်င္ကြာမယ္။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝပတ္ဝန္း က်င္ဘာညာကေတာ့ကိုယ့္တုိင္းျပည္နဲ႔အတူတူပဲ။ တစ္ေယာက္န႔ဲ တစ္ေယာက္ နည္းပညာပိုင္းေတြေၾကာင့္သာ လူေတြရဲ႕တုိးတက္မႈေတြေၾကာင့္လည္း ကြာသြား ေပမယ့္ အေျခခံလူေတြ အားလံုးကေတာ့ အတူတူပဲ၊ အိႏၵိယေတြရဲ႕စိတ္က အကုန္လံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕ခဲ့၊ ဆံုခဲ့ရတဲ့ လူကေနတစ္ဆင့္ သိသာ ျမင္သာတာက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔တအားအထင္ႀကီးၾကတယ္။ တအားအထင္ႀကီး တယ္ဆုိတာက ေကာင္းေသာအထင္ႀကီးျခင္းေပ့ါေနာ္။ ဒါမ်ိဳးက ရွိသင့္ပါတယ္။ ဒါက သူတု႔ိရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ္ကေနာက္ၿပီးေတာ့ Entertainment ေတြ Life Stye ေတြကို ကိုယ္ကေရာက္ရာအရပ္မွာ အၿမဲတမ္း သတိထားၿပီးၾကည့္ေနတာ သူတို႕ေတြက က်န္းမာေရးလုိက္စားမႈအပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးအားနည္းတယ္ေပါ့။ ေနရာတကာမွာ ေတြ႕ေနရတာ အားကစား စင္တာဆုိတာ ေတာ္ေတာ္နည္းတယ္။ လူခ်မ္းသာပိုင္းေတြေတာင္ သြားၾကတဲ့ ပံုမေပၚဘူး။ တစ္ခုေကာင္းတာက သူတို႔က သူတု႔ိရဲ႕႐ိုးရာဝတ္စံုေတြကိုေတာ့ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏိုးနဲ႔ဝတ္ၾကတယ္။ အဲဒါေလးတစ္ခုကေတာ္ေတာ္ေလးကို ေလးစား ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ေတြေတာင္မွသူတုိ႔ႏုိင္ငံကိုသြားတဲ့အခါမွာ ႐ိုးရာခ်ည္ ထည္ေတြကို ဝတ္ျဖစ္ခ်င္မွဝတ္ျဖစ္မယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေနပူပူမိုးရြာရြာ ဆာရီ ႀကီးေတြကို ပတ္ပတ္ၿပီးေတာ့သြားလာေနၾကတာပဲေလ။ သူတို႔ရာသီဥတုဆုိ လည္း တအားပူတာေလ။ ဒါကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သြားခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္ေတြထဲမွာတာ့ခ်္မဟာကိုလည္း ေရာက္ခဲ့တယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ေနရာအမ်ားႀကီးကိုလည္းေရာက္ခဲ့တယ္။ အႀကိဳက္ဆံုးက Hero Honda စက္႐ံုကိုအႀကိဳက္ဆံုးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆုိေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုမၸဏီ ႀကီးေတြရွိတာပဲေလ။ ကုမၸဏီေတြဘယ္လုိလည္ပတ္တယ္။ အလုပ္လုပ္တယ္ ဆုိတာ မသိဘူး။ ေနာက္ဆံုးသူတို႔ရွင္းျပတဲ့ဟာကလည္း သူတို႔ Product ကို ျပည္သူကစိတ္ဝင္စားေအာင္ေပါ့၊ ဝယ္တဲ့သူက စိတ္ဝင္စားေအာင္ေပါ့။ ဒီလိုပံုစံ မ်ဳိးလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြသူတို႔ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆုိတာေတြ ေျပာျပလိုက္တဲ့အခါက် ေတာ့ နည္းနည္းအထင္ႀကီးစရာအခ်က္ကေလးေတြ ေတြ႕ရတယ္။ သူေဌး ေျပာသလိုေပါ့။ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ေတြ အမ်ားႀကီးထုတ္လုပ္ေနတဲ့စက္႐ံု တစ္ခုထဲမွာ မူလီတစ္ခုေအာက္က်တာကိုေတာင္ မေတြ႕ရဘူး ဒါက စည္းကမ္း နဲ႔ဆုိင္တယ္။ ဒီေလာက္စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ကုမၸဏီႀကီး ျဖစ္လာတာလည္း ကိုယ့္အတြက္က သင္ယူစရာ၊ေလ့လာစရာေတြေပါ့။ ထူးထူးျခားျခား ဒီစက္႐ံု ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ လအလိုက္ စက္တင္ဘာေမြးသူမ်ား၊ ေအာက္တုိဘာ ေမြးသူမ်ားဆုိၿပီး Happy Birthday List ေပါ့ေနာ္။ ေန႔စြဲေတြနဲ႔အတိအက် ဝန္ထမ္းေတြအေပၚကို ဂ႐ုစိုက္မႈေပ့ါ။ အဲဒါေလးကေတာ့ ေလးစားဖို႔ေကာင္း ပါတယ္။

ဆုကဗ်ာေတြ႕ဆံုမွတ္တမ္းတင္သည္။